ای شیخ که هست دایم از نخوت تو
در طعنهٔ آلایش من عصمت تو
گر عفو خدا کم بود از طاعت تو
دوزخ ز من و بهشت از حضرت تو
< رباعی شمارهٔ ۷۳
رباعی شمارهٔ ۷۱ >
