با هر که شدم سخت، به مهر آمد سست
بگذاشت مرا و عهد نگذاشت درست
از آب و هوای دهر، سبحانالله
هر تخم وفا که کاشتم، دشمن رست
< رباعی شمارهٔ ۱۲
رباعی شمارهٔ ۱۰ >
