با دل گفتم: به عالم کون و فساد
تا چند خورم غم؟ تنم از پا افتاد
دل گفت: تو نزدیک به مرگی، چه غم است
بیچاره کسی که این دم از مادر زاد
< رباعی شمارهٔ ۲۹
رباعی شمارهٔ ۲۷ >
