کاری ز وجود ناقصم نگشاید
گویی که ثبوتم انتفا میزاید
شاید ز عدم، من به وجودی برسم
زان رو که ز نفی نفی، اثبات آید
< رباعی شمارهٔ ۴۱
رباعی شمارهٔ ۳۹ >
