ای چرخ که با مردم نادان یاری
هر لحظه بر اهل فضل، غم میباری
پیوسته ز تو، بر دل من بار غمیست
گویا که ز اهل دانشم پنداری
< رباعی شمارهٔ ۸۱
رباعی شمارهٔ ۷۹ >
