که ره نمود ندانم قبای تنگ ترا
که در کشید به بر سرو لاله رنگ ترا
چه گویمت که دل تنگ من کرا ماند
اگر تو خورده نگیری دهان تنگ ترا
< گزیدهٔ غزل ۳۹
گزیدهٔ غزل ۳۷ >
