گل ز رخسارهٔ تو بی آبست
مه زنظارهٔ تو بی تابست
مژههای کژ دلاویزت
کجهای دکان قصا بست
با خیال تو مردم چشمم
گاه همخانه گاه همخوابست
< گزیدهٔ غزل ۱۲۴
گزیدهٔ غزل ۱۲۲ >
