ای درج لعل دوست مگر خاتم جمی
زینسان که دست کس به نگینت نمیرسد
هرگز ترا چنان که تو بی کس نشان نداد
پای گمان به صد یقینت نمیرسید
< گزیدهٔ غزل ۱۸۴
گزیدهٔ غزل ۱۸۲ >
