مرا گویی که دل بر یار دیگر به نهم لیکن
همین در دل تو می گنجی کسی دیگر نمیگنجد
ز هجرت موی شد خسرو ولی از شادی وصلت
بین آن موی را باری در کشور نمیگنجد
< گزیدهٔ غزل ۲۰۱
گزیدهٔ غزل ۱۹۹ >