مبصران که مزاج جهان شناختهاند
دو روزه برگ اقامت دران نساختهاند
خراب گردد این باغ و برپرند همه
نوازنان که در و عندلیب و فاختهاند
< گزیدهٔ غزل ۲۹۶
گزیدهٔ غزل ۲۹۴ >
