ز تند باد جگرها مرا درونه بلرزد
گلی که بر سر آن سرو سرفراز براید
بیاد آن قدو قامت سرشک لعلدو چشمم
بهر زمین که بریزد درخت ناز برآید
< گزیدهٔ غزل ۳۵۴
گزیدهٔ غزل ۳۵۲ >
