تا کی به زبان طاعت و اندر دل جام
بگرفت دلم زین گنه تقوی نام
دردی بمن آور چومیم نیست به جام
میخواره و پخته بهتر از صوفی خام
< گزیدهٔ غزل ۴۵۵
گزیدهٔ غزل ۴۵۳ >
