ای دریا دل تو گوهر و مرجان را
درباز که راه نیست کم خرجان را
تن همچو صدف دهان گشاده است که آه
من کی گنجم چو ره نشد مرجان را
< رباعی شمارهٔ ۲۳
رباعی شمارهٔ ۲۱ >
