این روزه چو غربال به بیزد جان را
پیدا آرد قراضهٔ پنهان را
جانی که کند خیره مه تابان را
بیپرده شود نور دهد کیوان را
< رباعی شمارهٔ ۲۹
رباعی شمارهٔ ۲۷ >
