آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست
آن ساده به از دو صد نگار زیبا است
آن آتش شهوت که چو صاف و ساده است
بنگر چه نگاران که از آن آتش خاست
< رباعی شمارهٔ ۱۱۸
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ >
