این همدم اندرون که دم میدهدت
امید رسیدن به حرم میدهدت
تو تا دم آخرین دم او میخور
کان عشوه نباشد ز کرم میدهدت
< رباعی شمارهٔ ۲۱۸
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ >
