زان می خوردم که روح پیمانه اوست
زان مست شدم که عقل دیوانهٔ اوست
شمعی به من آمد آتشی در من زد
آن شمع که آفتاب پروانهٔ اوست
< رباعی شمارهٔ ۳۴۴
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ >
