عشق تو چنین حکیم و استاد چراست
مهر تو چنین لطیف بنیاد چراست
بر عشق چرا لرزم اگر او خوش نیست
ور عشق خوش است این همه فریاد چراست
< رباعی شمارهٔ ۳۶۳
رباعی شمارهٔ ۳۶۱ >
