گر آتش دل نیست پس این دود چراست
ور عود نسوخت بوی این عود چراست
این بودن من عاشق و نابود چراست
پروانه ز سوز شمع خشنود چراست
< رباعی شمارهٔ ۳۷۰
رباعی شمارهٔ ۳۶۸ >
