گفتی چونی بنده چنانست که هست
سودای تو بر سر است و سر بر سر دست
میگردد آن چیز بگرد سر من
نامش نتوان گفت ولیکن چه خوش است
< رباعی شمارهٔ ۳۹۴
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ >
