نی با تو دمی نشستنم سامانست
نی بیتو دمی زیستنم امکانست
اندیشه در این واقعه سرگردانست
این واقعه نیست درد بیدرمانست
< رباعی شمارهٔ ۴۳۰
رباعی شمارهٔ ۴۲۸ >
