از نیکی تو طبع بداندیش نماند
نی غصه و نی غم نه کم و بیش نماند
از خیل، جلالت تو عالم بگرفت
تا جمله ملک شدند و درویش نماند
< رباعی شمارهٔ ۵۲۸
رباعی شمارهٔ ۵۲۶ >
