ای قوم که برتر از مه و مهتابید
از هستی آب و گل چرا میتابید
ای اهل خرابات که در غرقابید
خیزید که روز و شب چرا در خوابید
< رباعی شمارهٔ ۵۶۱
رباعی شمارهٔ ۵۵۹ >
