خورشید مگر بسته به پیشت میرد
وان ماه جگر خسته به پیشت میرد
وان سرو و گل رسته به پیشت میرد
وین دلشده پیوسته به پیشت میرد
< رباعی شمارهٔ ۶۵۴
رباعی شمارهٔ ۶۵۲ >
