خوش عادت خوش خو که محمد دارد
ما را شب تیره بینوا نگذارد
بنوازد آن رباب را تا به سحر
ور خواب آید گلوش را بفشارد
< رباعی شمارهٔ ۶۵۵
رباعی شمارهٔ ۶۵۳ >
