آندیده که هست عاشق گلزارش
مشغول کجا کند سر هر خارش
گر راست بود یار دهد پرگارش
ور کژ نگردد راست نیاید کارش
< رباعی شمارهٔ ۹۹۴
رباعی شمارهٔ ۹۹۲ >
