حمایت از گنج‌نما




 

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۲

لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای

امروز چو زلف خود پس انداخته‌ای

چشم توز می مست و من از چشم تو مست

زان مست بدین مست نپرداخته‌ای