نی گفت که پای من به گل بود بسی
ناگاه بریدند سرم در هوسی
نه زخم گران بخوردم از دست خسی
معذورم دار اگر بنالم نفسی
< رباعی شمارهٔ ۱۹۷۵...
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۳... >
