آثار موجود در این بخش »

• غزل شمارهٔ ۱ : هر چه گفتم عیان شود به خدا
• غزل شمارهٔ ۲ : نعمت الله است دائم با خدا
• غزل شمارهٔ ۳ : عارفی کو بُود ز آل عبا
• غزل شمارهٔ ۴ : ما به عین تو دیده ایم تو را
• غزل شمارهٔ ۵ : رند مستی جو دمی با او برآ
• غزل شمارهٔ ۶ : ذوق اگر داری در این دریا درآ
• غزل شمارهٔ ۷ : ظهور سلطنت عشق او است در دو سرا
• غزل شمارهٔ ۸ : خار بی کنگر چه کار آید مرا
• غزل شمارهٔ ۹ : از ازل تا ابد خواند مرا
• غزل شمارهٔ ۱۰ : گر بیازارد مرا موری ، نیازارم و را
• غزل شمارهٔ ۱۱ : هر شب چون ماه می‌بینیم ما
• غزل شمارهٔ ۱۲ : مجلس خاص او است حضرت ما
• غزل شمارهٔ ۱۳ : این حضور عاشقان است الصلا
• غزل شمارهٔ ۱۴ : دل ما گشته است دلبر ما
• غزل شمارهٔ ۱۵ : عالمی غرقند در سیلاب ما
• غزل شمارهٔ ۱۶ : صد دوا بادا فدای درد بی‌ درمان ما
• غزل شمارهٔ ۱۷ : رفت آن جانان ما از دست ما
• غزل شمارهٔ ۱۸ : چشم ما شد به نور او بینا
• غزل شمارهٔ ۱۹ : فقر ما خوشتر ز ملک پادشا
• غزل شمارهٔ ۲۰ : قدمی نه در آ در این دریا
• غزل شمارهٔ ۲۱ : موج و دریا آب بادش نزد ما
• غزل شمارهٔ ۲۲ : اگر آئی در این دریا بیابی آبروی ما
• غزل شمارهٔ ۲۳ : به هویت چو اوست با اسما
• غزل شمارهٔ ۲۴ : جام گیتی نماست سید ما
• غزل شمارهٔ ۲۵ : نانوشته حرف می خوانیم ما
• غزل شمارهٔ ۲۶ : مخزن گنج جملهٔ اسما ما
• غزل شمارهٔ ۲۷ : عشق تو بلا و مبتلا ما
• غزل شمارهٔ ۲۸ : روشن است از نور رویش دیدهٔ بینای ما
• غزل شمارهٔ ۲۹ : روشنست از نور رویش دیدهٔ بینای ما
• غزل شمارهٔ ۳۰ : در آمد ساقی و آورد جام می برای ما
• غزل شمارهٔ ۳۱ : هرچه خواهد می کند سلطان ما
• غزل شمارهٔ ۳۲ : شاه خودرائی است این سلطان ما
• غزل شمارهٔ ۳۳ : دُرد درد دل بود درمان ما
• غزل شمارهٔ ۳۴ : دل روان جان می دهد در عشق آن جانان ما
• غزل شمارهٔ ۳۵ : صد دوا بادا دوای درد بی درمان ما
• غزل شمارهٔ ۳۶ : حضرت او را به او بینیم ما
• غزل شمارهٔ ۳۷ : غرق آب و آب را جوئیم ما
• غزل شمارهٔ ۳۸ : هرچه می گویند می گوئیم ما
• غزل شمارهٔ ۳۹ : می زخم عشق می نوشیم ما
• غزل شمارهٔ ۴۰ : نور او در دیدهٔ بینا خوشی دیدیم ما
• غزل شمارهٔ ۴۱ : در خرابات فنا ملک بقا داریم ما
• غزل شمارهٔ ۴۲ : جان چو عودست و دل چو مجمر ما
• غزل شمارهٔ ۴۳ : خوش آب حیاتی است روان در نظر ما
• غزل شمارهٔ ۴۴ : خوش چشمهٔ آبی است روان در نظر ما
• غزل شمارهٔ ۴۵ : چیست عالم شبنمی از نهر ما
• غزل شمارهٔ ۴۶ : مرا گفت یاری که ای یار ما
• غزل شمارهٔ ۴۷ : از کرم بنواخت ما را یار ما
• غزل شمارهٔ ۴۸ : جام گیتی نماست این دل ما
• غزل شمارهٔ ۴۹ : بندهٔ ساقی ما شو تا شوی سلطان ما
• غزل شمارهٔ ۵۰ : جامیست چه جم نما دل ما
• غزل شمارهٔ ۵۱ : مشک چه بود شمه ای از موی ما
• غزل شمارهٔ ۵۲ : پادشاه و پادشاهی ما و درویشی ما
• غزل شمارهٔ ۵۳ : ما بنده درویشیم شاها نظری فرما
• غزل شمارهٔ ۵۴ : بحر در جوش است و رو دارد به ما
• غزل شمارهٔ ۵۵ : خرم آن دل که شود محرم اسرار شما
• غزل شمارهٔ ۵۶ : بیا ای ساقی مستان خدا را
• غزل شمارهٔ ۵۷ : نور تجلی او ساخت منور مرا
• غزل شمارهٔ ۵۸ : ای یار دل یار به دست آر خدا را
• غزل شمارهٔ ۵۹ : همه عالم تو را و او ما را
• غزل شمارهٔ ۶۰ : یار من بی یار کی ماند مرا
• غزل شمارهٔ ۶۱ : رند مستی چو دمی با او برآ
• غزل شمارهٔ ۶۲ : هر که آمد بر سر دار فنا
• غزل شمارهٔ ۶۳ : نعمت الله است دایم با خدا
• غزل شمارهٔ ۶۴ : مبتلائی دیدمش خوش در بلا
• غزل شمارهٔ ۶۵ : فانی دردیم و فانی از فنا
• غزل شمارهٔ ۶۶ : روشنست آئینهٔ گیتی نما
• غزل شمارهٔ ۶۷ : گر بیابی آشنای بحر ما
• غزل شمارهٔ ۶۸ : ما حبابیم و عین ما دریا
• غزل شمارهٔ ۶۹ : عین دریائیم و دریا عین ما
• غزل شمارهٔ ۷۰ : دردمندانیم و مانده بی دوا
• غزل شمارهٔ ۷۱ : در آ با ما درین دریا و خوش بنشین به چشم ما
• غزل شمارهٔ ۷۲ : رندیم و دگر مستیم تا باد چنین بادا
• غزل شمارهٔ ۷۳ : ساقی ز کرم نواخت ما را
• غزل شمارهٔ ۷۴ : عقل برو برو برو عشق بیا بیا بیا
• غزل شمارهٔ ۷۵ : به سر خواجه کلان که مرا
• غزل شمارهٔ ۷۶ : ظهور سلطنت عشق اوست در دو سرا
• غزل شمارهٔ ۷۷ : موج است و حباب و آب و دریا
• غزل شمارهٔ ۷۸ : گر بیازارد مرا موری نیازارم ورا
• غزل شمارهٔ ۷۹ : صوفی صافی است در عین صفا
• غزل شمارهٔ ۸۰ : فلولاه و لولانا لما کان الذی کانا
• غزل شمارهٔ ۸۱ : در عین حباب آب دریاب
• غزل شمارهٔ ۸۲ : عین ما جو و در این بحر به جز ما مطلب
• غزل شمارهٔ ۸۳ : در دل ما نقد گنج ما طلب
• غزل شمارهٔ ۸۴ : نقد گنج کنت کنزا را طلب
• غزل شمارهٔ ۸۵ : دردمندانه بیا ما را طلب
• غزل شمارهٔ ۸۶ : عاشقی دریادلی از ما طلب
• غزل شمارهٔ ۸۷ : ذوق ما داری درآ در بحر ما ، ما را طلب
• غزل شمارهٔ ۸۸ : همت از درویش صاحب دل طلب
• غزل شمارهٔ ۸۹ : خوش حضوریست بزم ما دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۰ : در محیط عشق ما گوهر طلب
• غزل شمارهٔ ۹۱ : ای دل اسرار ما ز جان دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۲ : رو فنا شو بیا بقا دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۳ : ساغر پر شراب را دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۴ : ای آب حباب آب دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۵ : در موج و حباب آب دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۶ : در عین ما نظر کن جام پر آب دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۷ : وجود مطلق الحق اوست دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۸ : آب ما می رود بجو دریاب
• غزل شمارهٔ ۹۹ : دل به ما ده بیا دلی دریاب
• غزل شمارهٔ ۱۰۰ : چون بر آمد از دل جام آفتاب
• غزل شمارهٔ ۱۰۱ : چون برآمد از دل جام آفتاب
• غزل شمارهٔ ۱۰۲ : صورت و معنی ما آب و حباب
• غزل شمارهٔ ۱۰۳ : آفتابی رو نموده مه نقاب
• غزل شمارهٔ ۱۰۴ : ساقئی دیدیم مستانه به خواب
• غزل شمارهٔ ۱۰۵ : دیده ام مهر منیر مه نقاب
• غزل شمارهٔ ۱۰۶ : جامی ز حباب پر کن از آب
• غزل شمارهٔ ۱۰۷ : مظهر و مظهرند آب و حباب
• غزل شمارهٔ ۱۰۸ : با تو گویم که چیست جام و شراب
• غزل شمارهٔ ۱۰۹ : چیست عالم سایه و آن آفتاب
• غزل شمارهٔ ۱۱۰ : آفتابی ز ماه بسته نقاب
• غزل شمارهٔ ۱۱۱ : این طرفه بین که حضرت او با همه حجاب
• غزل شمارهٔ ۱۱۲ : گرخیال عارضش بنمایدت نقشی به خواب
• غزل شمارهٔ ۱۱۳ : صدف و گوهریم و بحر و حباب
• غزل شمارهٔ ۱۱۴ : موج است و حباب هر دو یک آب
• غزل شمارهٔ ۱۱۵ : موجیم و حباب هر دو یک آب
• غزل شمارهٔ ۱۱۶ : آفتابی رو نموده مه نقاب
• غزل شمارهٔ ۱۱۷ : آفتابی ز ماه بسته نقاب
• غزل شمارهٔ ۱۱۸ : ماه ما از در در آمد نیمشب
• غزل شمارهٔ ۱۱۹ : دردمند و دردنوشم روز و شب
• غزل شمارهٔ ۱۲۰ : نعمت الله نور دین دارد لقب
• غزل شمارهٔ ۱۲۱ : در دیار تو غریبیم و هوادار غریب
• غزل شمارهٔ ۱۲۲ : هفت دریا شبنمی از بحر بی‌ پایان ما است
• غزل شمارهٔ ۱۲۳ : ایها العشاق کوی عشق میدان بلا است
• غزل شمارهٔ ۱۲۴ : این شیشهٔ ما پر از گلاب است
• غزل شمارهٔ ۱۲۵ : جامیست پر آب و عین آب است
• غزل شمارهٔ ۱۲۶ : موج است و حباب هر دو آب است
• غزل شمارهٔ ۱۲۷ : جامی ز حباب پر ز آب است
• غزل شمارهٔ ۱۲۸ : آئینهٔ ذات عین ذات است
• غزل شمارهٔ ۱۲۹ : نور او در جمله اشیاء ظاهر است
• غزل شمارهٔ ۱۳۰ : در محبت جان اگر بازی خوش است
• غزل شمارهٔ ۱۳۱ : همه جا خوان نعمت عشق است
• غزل شمارهٔ ۱۳۲ : جان ما زنده دل از آب حیات عشق است
• غزل شمارهٔ ۱۳۳ : در کوی خرابات کسی را که مقام است
• غزل شمارهٔ ۱۳۴ : میخانه سرای عاشقان است
• غزل شمارهٔ ۱۳۵ : خانهٔ دل سرای جانان من است
• غزل شمارهٔ ۱۳۶ : زمین جسم است و جانت آسمان است
• غزل شمارهٔ ۱۳۷ : هر قطره‌ای از این بحر دریای بیکران است
• غزل شمارهٔ ۱۳۸ : مقام عاشقان در ملک جان است
• غزل شمارهٔ ۱۳۹ : دلبر سرمست ما یار خوشی نو خاسته است
• غزل شمارهٔ ۱۴۰ : دیده تا نور جمالش دیده است
• غزل شمارهٔ ۱۴۱ : با محیط عشق او دنیا بر ما شبنمی است
• غزل شمارهٔ ۱۴۲ : جان ما با ما در این دریا نشست
• غزل شمارهٔ ۱۴۳ : از جور و جفای بی وفا دوست
• غزل شمارهٔ ۱۴۴ : چشم ما روشن به نور روی اوست
• غزل شمارهٔ ۱۴۵ : قطره‌ای کو به بحر ما پیوست
• غزل شمارهٔ ۱۴۶ : ختم رسل که سید اولاد آدم است
• غزل شمارهٔ ۱۴۷ : نقش خیال اوست که گویند عالم است
• غزل شمارهٔ ۱۴۸ : گر تو را عزم عالم قدم است
• غزل شمارهٔ ۱۴۹ : ای عاشقان ای عاشقان معشوق با ما همدم است
• غزل شمارهٔ ۱۵۰ : تا مرا عین عشق مفهوم است
• غزل شمارهٔ ۱۵۱ : لطف اگر بر ما گمارد حاکم است
• غزل شمارهٔ ۱۵۲ : دوش رفتم در خرابات مغان رندانه مست
• غزل شمارهٔ ۱۵۳ : در کوی خرابات کسی را که مقام است
• غزل شمارهٔ ۱۵۴ : در گوشهٔ میخانه کسی را که مقام است
• غزل شمارهٔ ۱۵۵ : شرابخانهٔ عشاق جای سید ماست
• غزل شمارهٔ ۱۵۶ : روح اعظم روان سید ماست
• غزل شمارهٔ ۱۵۷ : عشق جانان در میان جان ماست
• غزل شمارهٔ ۱۵۸ : حالیا دور قمر دوران ماست
• غزل شمارهٔ ۱۵۹ : قابل نور الهی جان ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۰ : هفت دریا قطره ای از بحر بی پایان ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۱ : عشق او آب حیات و آن حیات جان ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۲ : عشق او سلطان ملک جان ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۳ : دل ما گنج و گنجخانهٔ ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۴ : منزل جان جهان بر در جانانهٔ ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۵ : در سراپردهٔ دل خلوت جانانهٔ ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۶ : عشق او همدم دیرینهٔ ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۷ : علم ام الکتاب حاصل ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۸ : گنج عشقش دفینهٔ دل ماست
• غزل شمارهٔ ۱۶۹ : نور بسیط لَمعه ای از آفتاب ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۰ : حق مطلق به حق حقیقت ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۱ : چشم ما نور خدا بنمایدت
• غزل شمارهٔ ۱۷۲ : عاشقی و باده نوشی کار ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۳ : ساقی سرمست رندان میر بی همتای ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۴ : درد دل ما دوای درد دل ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۵ : عشق او سلطان ملک جان ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۶ : هرکجا پیریست طفل پیر ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۷ : عاشق رندی که او همدرد ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۸ : ما ز دریائیم و دریا عین ماست
• غزل شمارهٔ ۱۷۹ : آبروی ما ز اشک چشم ماست
• غزل شمارهٔ ۱۸۰ : چشم ما روشن به نور الله ماست
• غزل شمارهٔ ۱۸۱ : درد با همدرد اگر گوئی رواست
• غزل شمارهٔ ۱۸۲ : راه عشاق رو که آن ره ماست
• غزل شمارهٔ ۱۸۳ : خواجه آمد سرای خود آراست
• غزل شمارهٔ ۱۸۴ : نعمت الله امام رندان است
• غزل شمارهٔ ۱۸۵ : آن چنان مجلسی که جانم خواست
• غزل شمارهٔ ۱۸۶ : نور او روشنی دیدهٔ ماست
• غزل شمارهٔ ۱۸۷ : موج بحریم و عین ما دریاست
• غزل شمارهٔ ۱۸۸ : عقل گرچه رئیس این دل ماست
• غزل شمارهٔ ۱۸۹ : صورتی آراستی معنی کجاست
• غزل شمارهٔ ۱۹۰ : پادشاهی چه بندگی خداست
• غزل شمارهٔ ۱۹۱ : هرچه می بینی همه نور خداست
• غزل شمارهٔ ۱۹۲ : چشم عالم روشن از نور خداست
• غزل شمارهٔ ۱۹۳ : هر ذره که می بینی خورشید در او پیداست
• غزل شمارهٔ ۱۹۴ : منزل صاحبدلان صُفّهٔ صدق و صفاست
• غزل شمارهٔ ۱۹۵ : چشمی که به نور عشق بیناست
• غزل شمارهٔ ۱۹۶ : هر که ز اهل عباست تابع آل عباست
• غزل شمارهٔ ۱۹۷ : نور چشمت در نظر پیداست
• غزل شمارهٔ ۱۹۸ : دیده تا نور جمالش دیده است
• غزل شمارهٔ ۱۹۹ : چشم مردم دیدهٔ ما نور رویش دیده است
• غزل شمارهٔ ۲۰۰ : نعمة الله در شراب افتاده است
• غزل شمارهٔ ۲۰۱ : آفتاب حسن او از مه نقابی بسته است
• غزل شمارهٔ ۲۰۲ : خوش آب حیاتیست که گویند شرابست
• غزل شمارهٔ ۲۰۳ : خوش آب حیاتیست که گویند شرابست
• غزل شمارهٔ ۲۰۴ : موجیم و حباب هر دو آبست
• غزل شمارهٔ ۲۰۵ : ما غرقهٔ آبیم چنین تشنه عجیبست
• غزل شمارهٔ ۲۰۶ : آئینهٔ ذات عین ذاتست
• غزل شمارهٔ ۲۰۷ : راز دل عشاق به هر کس نتوان گفت
• غزل شمارهٔ ۲۰۸ : بشنو معانئی که بیان ولایتست
• غزل شمارهٔ ۲۰۹ : انسان کاملست که او کون جامعست
• غزل شمارهٔ ۲۱۰ : بیا ای شاه ترکستان که هندوستان غلام تست
• غزل شمارهٔ ۲۱۱ : اهل دل را از سراپردهٔ جان باید جست
• غزل شمارهٔ ۲۱۲ : دنیی دون بی وفا هیچست
• غزل شمارهٔ ۲۱۳ : دل به دنیا مده که آن هیچست
• غزل شمارهٔ ۲۱۴ : هرچه او می دهد همه داده است
• غزل شمارهٔ ۲۱۵ : دوای درد دل ای یار دردست
• غزل شمارهٔ ۲۱۶ : دل ما در هوای الوند است
• غزل شمارهٔ ۲۱۷ : دامن دلبر اگر آری به دست
• غزل شمارهٔ ۲۱۸ : عاشقانه به عشق او سرمست
• غزل شمارهٔ ۲۱۹ : نوش بادا مرا شراب الست
• غزل شمارهٔ ۲۲۰ : از خرابات می رسم سرمست
• غزل شمارهٔ ۲۲۱ : آمد ز درم نگار سرمست
• غزل شمارهٔ ۲۲۲ : منم آن رند عاشق سرمست
• غزل شمارهٔ ۲۲۳ : از دیر برون آمد ترسا بچه ای سرمست
• غزل شمارهٔ ۲۲۴ : خواجه گر چه بود عمری بت پرست
• غزل شمارهٔ ۲۲۵ : هر که باشد همچو سید حق پرست
• غزل شمارهٔ ۲۲۶ : سریر سلطنت عشق بر سر دار است
• غزل شمارهٔ ۲۲۷ : چه غم دارم چو یارم غمگسار است
• غزل شمارهٔ ۲۲۸ : تن همچو تخت شاهست جان خود یکی امیر است
• غزل شمارهٔ ۲۲۹ : نور او در جمله اشیاء ظاهر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۰ : گفتمش روی تو جانا قمر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۱ : بحر بی پایان ما را آبروئی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۲ : سر درین راه عشق دردسر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۳ : گوهر دریای ما را آبروئی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۴ : عشق او در جان هوائی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۵ : چشم مستش میفروشی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۶ : عاشقان حضرت او را نیازی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۷ : ای عاشقان ای عاشقان ما را بیانی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۸ : نور رویش آفتابی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۳۹ : نور رویش آفتابی دیگر است
• غزل شمارهٔ ۲۴۰ : ملک جان در ولایتی دگر است
• غزل شمارهٔ ۲۴۱ : در دل ما عشق از جان خوشتر است
• غزل شمارهٔ ۲۴۲ : عمر خوش باشد ولی با یار همدم خوشتر است
• غزل شمارهٔ ۲۴۳ : نالهٔ دلسوز ما از ساز بلبل خوشتر است
• غزل شمارهٔ ۲۴۴ : ساقی سرمست ما یاری خوش است
• غزل شمارهٔ ۲۴۵ : نور دل ماه ، نور عشق است
• غزل شمارهٔ ۲۴۶ : سرم سرگشتهٔ سودای عشق است
• غزل شمارهٔ ۲۴۷ : چشم مستش ترک عیاری خوش است
• غزل شمارهٔ ۲۴۸ : در محبت جان اگر بازی خوش است
• غزل شمارهٔ ۲۴۹ : عشق جانان در میان جان خوشست
• غزل شمارهٔ ۲۵۰ : نور روی او به او دیدن خوش است
• غزل شمارهٔ ۲۵۱ : چشمهٔ چشم ما پر آب خوش است
• غزل شمارهٔ ۲۵۲ : صورت و معنی به همدیگر خوش است
• غزل شمارهٔ ۲۵۳ : در سراپردهٔ جان خلوت جانانه خوشست
• غزل شمارهٔ ۲۵۴ : این خوشست و آن خوشست و این و آن با هم خوشست
• غزل شمارهٔ ۲۵۵ : جان ما با صحبت جانی خوش است
• غزل شمارهٔ ۲۵۶ : هر که آمد سوی ما با ما نشست
• غزل شمارهٔ ۲۵۷ : جان ما با ما در این دریا نشست
• غزل شمارهٔ ۲۵۸ : هر که او با ما درین دریا نشست
• غزل شمارهٔ ۲۵۹ : هرکه او با ما در این دریا نشست
• غزل شمارهٔ ۲۶۰ : بی نوائی نوای درویش است
• غزل شمارهٔ ۲۶۱ : بیا که جان و دلم در هوای درویش است
• غزل شمارهٔ ۲۶۲ : دل سرمست ما ز جان بگذشت
• غزل شمارهٔ ۲۶۳ : نعمت الله از این و آن بگذشت
• غزل شمارهٔ ۲۶۴ : رمضان آمد و روان بگذشت
• غزل شمارهٔ ۲۶۵ : دل ما از منی و ما بگذشت
• غزل شمارهٔ ۲۶۶ : عاشق از دنیی و عقبی درگذشت
• غزل شمارهٔ ۲۶۷ : آفتاب خوشی هویدا گشت
• غزل شمارهٔ ۲۶۸ : عشق مستست و عقل مخمور است
• غزل شمارهٔ ۲۶۹ : عشق مستست و عقل مخمور است
• غزل شمارهٔ ۲۷۰ : عشق مستت و عقل مخمور است
• غزل شمارهٔ ۲۷۱ : عشق مست است و عقل مخمور است
• غزل شمارهٔ ۲۷۲ : عشق مستست و عقل مخمور است
• غزل شمارهٔ ۲۷۳ : همسایهٔ حضرت شریف است
• غزل شمارهٔ ۲۷۴ : شاه ما در همه جهان طاق است
• غزل شمارهٔ ۲۷۵ : همه عالم تن است و جان عشق است
• غزل شمارهٔ ۲۷۶ : عقل از ما کنار کرد و برفت
• غزل شمارهٔ ۲۷۷ : شهر دل در ولایت عشق است
• غزل شمارهٔ ۲۷۸ : دل مسند پادشاه عشق است
• غزل شمارهٔ ۲۷۹ : درد دل درمان جان عاشق است
• غزل شمارهٔ ۲۸۰ : دم مزن ای دل که آن سر نازک است
• غزل شمارهٔ ۲۸۱ : مخزن اسرار سبحانی دل است
• غزل شمارهٔ ۲۸۲ : مرغ صحرائی به دریا مایل است
• غزل شمارهٔ ۲۸۳ : دردمندیم و دوا درد دل است
• غزل شمارهٔ ۲۸۴ : رند سرمست فارغ البال است
• غزل شمارهٔ ۲۸۵ : عشق است که وارسته ز نقصان و کمالست
• غزل شمارهٔ ۲۸۶ : ما را همه شب شب وصال است
• غزل شمارهٔ ۲۸۷ : خلوت من مقام رندانست
• غزل شمارهٔ ۲۸۸ : کار عشقست و کار ما آنست
• غزل شمارهٔ ۲۸۹ : گر جفا می کند وفا آنست
• غزل شمارهٔ ۲۹۰ : درد ار داری دوا همان است
• غزل شمارهٔ ۲۹۱ : نعمت الله میر مستان است
• غزل شمارهٔ ۲۹۲ : دل به دست آر که آئینهٔ حضرت آنست
• غزل شمارهٔ ۲۹۳ : ای که گوئی که ماهتاب آنست
• غزل شمارهٔ ۲۹۴ : دل و جانم فدای جانان است
• غزل شمارهٔ ۲۹۵ : درد دل ما دوای جان است
• غزل شمارهٔ ۲۹۶ : هرچه پیدا و هرچه پنهان است
• غزل شمارهٔ ۲۹۷ : هر که حلقه به گوش مردانست
• غزل شمارهٔ ۲۹۸ : همه عالم تن است و او جان است
• غزل شمارهٔ ۲۹۹ : هرکه چون ما حریف مستان است
• غزل شمارهٔ ۳۰۰ : بندگی کن که کار نیک آن است
• غزل شمارهٔ ۳۰۱ : نعمت الله حریف مستان است
• غزل شمارهٔ ۳۰۲ : نعمت الله میر رندان است
• غزل شمارهٔ ۳۰۳ : میر میخانهٔ ما سید سرمستان است
• غزل شمارهٔ ۳۰۴ : عالم بدن است و عشق جان است
• غزل شمارهٔ ۳۰۵ : جانست که در بدن روانست
• غزل شمارهٔ ۳۰۶ : میخانه سرای عاشقان است
• غزل شمارهٔ ۳۰۷ : رندی که حریف عاشقان است
• غزل شمارهٔ ۳۰۸ : مقصود توئی نه این نه آنست
• غزل شمارهٔ ۳۰۹ : میر میخانهٔ ما سید سر مستانست
• غزل شمارهٔ ۳۱۰ : عالم بدنست و عشق جانست
• غزل شمارهٔ ۳۱۱ : کشتهٔ حضرت او زندهٔ جاویدانست
• غزل شمارهٔ ۳۱۲ : کشتهٔ عشق تو دل زندهٔ جاویدان است
• غزل شمارهٔ ۳۱۳ : یاری که ز ملک آشنائی است
• غزل شمارهٔ ۳۱۴ : جامی ز می پر از می در بزم ما روان است
• غزل شمارهٔ ۳۱۵ : عشق جانان حیات جان من است
• غزل شمارهٔ ۳۱۶ : یاد جانان میان جان من است
• غزل شمارهٔ ۳۱۷ : عشق جانان حیات جان من است
• غزل شمارهٔ ۳۱۸ : گفتم که این جانان کیست ، جان گفت جانان منست
• غزل شمارهٔ ۳۱۹ : دُرد دردش دوای جان منست
• غزل شمارهٔ ۳۲۰ : درد عشقش دوای جان من است
• غزل شمارهٔ ۳۲۱ : عشق جانان من غذای من است
• غزل شمارهٔ ۳۲۲ : در سراپردهٔ جان خانهٔ دلدار من است
• غزل شمارهٔ ۳۲۳ : در نظر آنکه نور چشم من است
• غزل شمارهٔ ۳۲۴ : نعمت الله جان و عالم چون تن است
• غزل شمارهٔ ۳۲۵ : چشم ما از نور رویش روشنست
• غزل شمارهٔ ۳۲۶ : چشم چراغ من ز نور روی جانان روشنست
• غزل شمارهٔ ۳۲۷ : درد دل دارم و دوا این است
• غزل شمارهٔ ۳۲۸ : دردمندیم و آن دوا این است
• غزل شمارهٔ ۳۲۹ : کفر زلفش که رونق دین است
• غزل شمارهٔ ۳۳۰ : همه عالم حجاب حضرت اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۱ : شاه شاهان گدای حضرت اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۲ : همه عالم فدای خدمت اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۳ : جان ما بندهٔ محبت اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۴ : همه عالم ظهور حضرت اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۵ : در آینهٔ عالم تمثال صفات اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۶ : در آینهٔ عالم تمثال جمال اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۷ : در هر چه نظر کردیم نقشی ز خیال اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۸ : هر چه می بینی همه انوار اوست
• غزل شمارهٔ ۳۳۹ : بنده ایم و عابد و معبود اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۰ : چشم ما روشن به نور روی اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۱ : جانم خیال شد به خیال خیال دوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۲ : همه را از همه بجوی ای دوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۳ : چشم ما روشن به نور روی اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۴ : چشم ما روشن به نور اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۵ : چشم ما روشن به نور روی اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۶ : چشم ما روشن به نور روی اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۷ : در خانقهی که شیخ ما اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۸ : چشم من روشن به نور روی اوست
• غزل شمارهٔ ۳۴۹ : هر چه بینی مظهر اسمای اوست
• غزل شمارهٔ ۳۵۰ : ما را وجود نیست و گر هست وجود اوست
• غزل شمارهٔ ۳۵۱ : بشنو ای دوست این سخن از دوست
• غزل شمارهٔ ۳۵۲ : پادشاه و گدا یکیست یکیست
• غزل شمارهٔ ۳۵۳ : اگر تو عاشق یاری به عشق دوست نکوست
• غزل شمارهٔ ۳۵۴ : در دو عالم خدا یکیست یکیست
• غزل شمارهٔ ۳۵۵ : دل ما با زبان یکی است یکیست
• غزل شمارهٔ ۳۵۶ : موج و حباب و قطره درین بحر ما یکیست
• غزل شمارهٔ ۳۵۷ : صورت و معنی درین دعوی یکی است
• غزل شمارهٔ ۳۵۸ : آب جویای آب این عجب است
• غزل شمارهٔ ۳۵۹ : قطره و دریا به نزد ما یکی است
• غزل شمارهٔ ۳۶۰ : کار دل در عشقبازی بندگی است
• غزل شمارهٔ ۳۶۱ : میخانهٔ دل طرب سرائیست
• غزل شمارهٔ ۳۶۲ : هر شاهدی که بینم با او مرا هوائیست
• غزل شمارهٔ ۳۶۳ : تن میرد و روح پاک باقی است
• غزل شمارهٔ ۳۶۴ : دل جام جهان نمای شاهیست
• غزل شمارهٔ ۳۶۵ : در این در به جز ما آشنا نیست
• غزل شمارهٔ ۳۶۶ : با آفتاب حسنش مه نزد او هلالی است
• غزل شمارهٔ ۳۶۷ : هرچه امروز حاصل ما نیست
• غزل شمارهٔ ۳۶۸ : عشق را خود قرار پیدا نیست
• غزل شمارهٔ ۳۶۹ : هر دل که به عشق مبتلا نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۰ : چو میخانه سرائی هیچ جانیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۱ : موجود حقیقی به جز از ذات خدا نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۲ : جان ما بی عشق جانان هیچ نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۳ : بی حضور عشق جانان راحت جان هیچ نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۴ : شک به عدم نیست که او هیچ نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۵ : در دل هر که عشق جانان نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۶ : هر کرا درد نیست درمان نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۷ : غنچهٔ باغ غیر خندان نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۸ : موحد در این ره به تقلید نیست
• غزل شمارهٔ ۳۷۹ : بحریست بحر دل که کرانش پدید نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۰ : آن وتر که غیر او احد نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۱ : دل ندارد هر که او را درد نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۲ : جان ندارد هر که جانانیش نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۳ : یک قدم ازخویش بیرون نه که گامی بیش نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۴ : هر که را عشق نیست آنش نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۵ : عشق بازیست عشقبازی نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۶ : عشق را با کفر و ایمان کار نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۷ : او با تو ، تو را از او خبر نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۸ : خوشتر از ساغر می همدم نیست
• غزل شمارهٔ ۳۸۹ : در حقیقت عشق را خود نام نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۰ : در هر دلی که مهر جمال حبیب نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۱ : می رود عمر عزیز ما دریغا چاره نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۲ : موج دریائیم و هر دو غیر آبی هست نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۳ : لطف آن سلطان ما را انتهائی هست نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۴ : همچو این محجوب ما صاحب جمالی هست نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۵ : عشق را در مجلس عشاق ننگی هست نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۶ : هر کجا جامی است بی می هست نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۷ : اندر این دل غیر دلبر هست نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۸ : هیچکس بی نعمت الله هست نیست
• غزل شمارهٔ ۳۹۹ : زاهدان را ذوق رندان هست نیست
• غزل شمارهٔ ۴۰۰ : روحها در روح اعظم فانی است
• غزل شمارهٔ ۴۰۱ : صحبت جانان من مجلس روحانی است
• غزل شمارهٔ ۴۰۲ : شادمانم زانکه غمخوارم وی است
• غزل شمارهٔ ۴۰۳ : هرچه بینی جمله آیات وی است
• غزل شمارهٔ ۴۰۴ : هرکجا گنجیست ماری در وی است
• غزل شمارهٔ ۴۰۵ : در نظر عالم چو جامی پر می است
• غزل شمارهٔ ۴۰۶ : کنج دل گنجینهٔ عشق وی است
• غزل شمارهٔ ۴۰۷ : ما را چو ز عشق راحتی هست
• غزل شمارهٔ ۴۰۸ : مطرب عشق ساز ما بنواخت
• غزل شمارهٔ ۴۰۹ : مطرب عشاق ساز ما نواخت
• غزل شمارهٔ ۴۱۰ : لطف سازنده تا عیانم ساخت
• غزل شمارهٔ ۴۱۱ : آتش عشقش تمام عود وجودم بسوخت
• غزل شمارهٔ ۴۱۲ : آتشی ظاهر شد و پیدا و پنهانم بسوخت
• غزل شمارهٔ ۴۱۳ : آتش عشق تو دل در بر بسوخت
• غزل شمارهٔ ۴۱۴ : علم ما در کتاب نتوان یافت
• غزل شمارهٔ ۴۱۵ : علم ما در کتاب نتوان یافت
• غزل شمارهٔ ۴۱۶ : بی سبب وصل یار نتوان یافت
• غزل شمارهٔ ۴۱۷ : بی درد دل ای دوست دوا را نتوان یافت
• غزل شمارهٔ ۴۱۸ : بلبل چو هوای گلستان یافت
• غزل شمارهٔ ۴۱۹ : جانم از درد دل دوائی یافت
• غزل شمارهٔ ۴۲۰ : دل ز جان بگذشت و جانان بازیافت
• غزل شمارهٔ ۴۲۱ : جان به خلوت سرای جانان رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۲ : یار ما رفت گوییا جان رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۳ : عاشقی جان را به جانان داد و رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۴ : رند سرمستی ز پا افتاد و رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۵ : نعمت الله جان به جانان داد و رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۶ : نعمت الله جان به جانان داد و رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۷ : عاشقی جان را به جانان داد و رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۸ : گرد و خاک ما روان بر باد رفت
• غزل شمارهٔ ۴۲۹ : یار ما زاری ما نشنید و رفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۰ : در ره عشق چو ما بی سر و پا باید رفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۱ : فارغ از نام و نشان خواهیم رفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۲ : به خرابات مغان بی سر و پا خواهم رفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۳ : عقل مشوش دماغ از سر ما رفت رفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۴ : تا که سودای خیالش در سُویدا جا گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۵ : تا که سودای خیالش در سویدا جا گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۶ : نور چشم عالمی بر دیدهٔ ما جا گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۷ : عشق دلبر در دل ما جا گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۸ : آتش عشقش خوشی در ما گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۳۹ : چشم مستش گوشه ای از ما گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۴۰ : گر وصال یار خواهی ترک جان باید گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۴۱ : سید ما بر درش مأوا گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۴۲ : سلطان عشق ملک جهان را روان گرفت
• غزل شمارهٔ ۴۴۳ : آفتاب رخش جهان بگرفت
• غزل شمارهٔ ۴۴۴ : شهرت ذوق ما جهان بگرفت
• غزل شمارهٔ ۴۴۵ : عشق سلطان ما جهان بگرفت
• غزل شمارهٔ ۴۴۶ : معنی او نمود در صورت
• غزل شمارهٔ ۴۴۷ : چشمم به نور و معنی دیده جمال صورت
• غزل شمارهٔ ۴۴۸ : دُرد دردش نوش کن گر صاف درمان بایدت
• غزل شمارهٔ ۴۴۹ : هر که بد بازی کند بد باز گردد عاقبت
• غزل شمارهٔ ۴۵۰ : چون من ز ولای تو رسیدم به ولایت
• غزل شمارهٔ ۴۵۱ : در کوی خرابات نشستم به سلامت
• غزل شمارهٔ ۴۵۲ : رفتی به سلامت به سلامت به سلامت
• غزل شمارهٔ ۴۵۳ : هرگز نبود عاشقی و راه سلامت
• غزل شمارهٔ ۴۵۴ : مستیم و خرابیم و گرفتار خرابات
• غزل شمارهٔ ۴۵۵ : مائیم و می صحبت رندان خرابات
• غزل شمارهٔ ۴۵۶ : نعمت الله مظهر ذات و صفات
• غزل شمارهٔ ۴۵۷ : فانی تمام خدمت اوست
• غزل شمارهٔ ۴۵۸ : تبخال زده بر لب من خسته از آن است
• غزل شمارهٔ ۴۵۹ : ملک داری همه به تدبیر است
• غزل شمارهٔ ۴۶۰ : عشق را مسجد و میخانه یکی است
• غزل شمارهٔ ۴۶۱ : عشق آمد و عقل کرد غارت
• غزل شمارهٔ ۴۶۲ : عمر بی او که بر سر آری هیچ
• غزل شمارهٔ ۴۶۳ : ما را به غیر او نبود التفات هیچ
• غزل شمارهٔ ۴۶۴ : دل به دست باد خواهم داد هر چه باد باد
• غزل شمارهٔ ۴۶۵ : آب چشم ما به روی ما فتاد
• غزل شمارهٔ ۴۶۶ : آب چشم ما به هر سو رو نهاد
• غزل شمارهٔ ۴۶۷ : در دلم غیر او نمی‌گنجد
• غزل شمارهٔ ۴۶۸ : ساقیی جام سوی ما آورد
• غزل شمارهٔ ۴۶۹ : ترک سر‌مستی مرا دامن کشانم می‌کشد
• غزل شمارهٔ ۴۷۰ : بیا ای یار و بر اغیار می‌خند
• غزل شمارهٔ ۴۷۱ : عاشقانی که در جهان باشند
• غزل شمارهٔ ۴۷۲ : دیدهٔ ما چو روی او بیند
• غزل شمارهٔ ۴۷۳ : چشم ما روشن به نور او بود
• غزل شمارهٔ ۴۷۴ : هر که رخسار تو بیند به گلستان نرود
• غزل شمارهٔ ۴۷۵ : در رحمت خدا به ما بگشود
• غزل شمارهٔ ۴۷۶ : دولتی خوش خدا به ما بخشید
• غزل شمارهٔ ۴۷۷ : آن چنان ذاتی نهان اندر صفت پیدا بود
• غزل شمارهٔ ۴۷۸ : کون جامع جامع اسما بود
• غزل شمارهٔ ۴۷۹ : آبروی ما ز چشم ما بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۰ : قطره و دریا همه از ما بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۱ : هر که چون ما غرقهٔ دریا بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۲ : هرکه را ذوقش به سوی ما بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۳ : روح اعظم ذرهٔ بیضا بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۴ : بحر ما دریای بی پایان بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۵ : بحر ما دریای بی پایان بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۶ : جان بی جانان تن بی جان بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۷ : عقل کل در عشق سرگردان بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۸ : نقل ما چون نقد سرمستان بود
• غزل شمارهٔ ۴۸۹ : جان بی جانان تن بی جان بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۰ : دل که بی دلبر بود بی جان بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۱ : خوش بود دردی که درمان او بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۲ : حاصلم از دین و دنیا او بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۳ : هرچه آید در نظر چون او بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۴ : چشم ما روشن به نور او بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۵ : چشم ما روشن به نور او بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۶ : نقطه در دایره نمود و نبود
• غزل شمارهٔ ۴۹۷ : هرچه ما را می رسد از او بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۸ : در نظر گر نور روی او بود
• غزل شمارهٔ ۴۹۹ : آینه چندان که روشن تر بود
• غزل شمارهٔ ۵۰۰ : عاشقی از عاقلی خوشتر بود
• غزل شمارهٔ ۵۰۱ : نسبت خرقه ام از پیر خرابات بود
• غزل شمارهٔ ۵۰۲ : مشرب توحید یاران خوش بود
• غزل شمارهٔ ۵۰۳ : حق است دین سید و دین من این بود
• غزل شمارهٔ ۵۰۴ : فعل عالم ظل فعل الله بود
• غزل شمارهٔ ۵۰۵ : هرکه از عشق در طرب نبود
• غزل شمارهٔ ۵۰۶ : چشم بینائی که بر او اوفتد
• غزل شمارهٔ ۵۰۷ : گر آتش آه ما درافتد
• غزل شمارهٔ ۵۰۸ : چشم ما آبش به هر سو می رود
• غزل شمارهٔ ۵۰۹ : خون دل از دیده بر رو می رود
• غزل شمارهٔ ۵۱۰ : آب چشم ما به هر سو می رود
• غزل شمارهٔ ۵۱۱ : چشم ما خوش چشمهٔ آبی به هر سو می رود
• غزل شمارهٔ ۵۱۲ : عقل دور اندیش هر دم جای دیگر می رود
• غزل شمارهٔ ۵۱۳ : آب چشم ما به هر سو می رود
• غزل شمارهٔ ۵۱۴ : عشق دردیست تا نمی گیرد
• غزل شمارهٔ ۵۱۵ : عقل مخمور است و مستان را به قاضی می برد
• غزل شمارهٔ ۵۱۶ : ترک چشم مست او دلها بغارت می برد
• غزل شمارهٔ ۵۱۷ : ترک چشم مست او دلها به غارت می برد
• غزل شمارهٔ ۵۱۸ : خوش بود گر این دوئی یکتا شود
• غزل شمارهٔ ۵۱۹ : هر زمان عشقی ز نو پیدا شود
• غزل شمارهٔ ۵۲۰ : نطق حیوان جمع کن تا آدمی حاصل شود
• غزل شمارهٔ ۵۲۱ : رند مستی کو حریف ما شود
• غزل شمارهٔ ۵۲۲ : مظهری باید که تا مظهر به او ظاهر شود
• غزل شمارهٔ ۵۲۳ : عین دریائیم و ما را موج دریا می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۲۴ : هرکه باشد بندهٔ او درجهان سلطان شود
• غزل شمارهٔ ۵۲۵ : خاطر ما سوی دریا می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۲۶ : غرق دریائیم و ما را موج دریا می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۲۷ : دل دگر مارا به مأوا می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۲۸ : عشق ما را سوی دریا می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۲۹ : یار سرمست است و ما را می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۰ : هر دم بر آب چشم ما نقش خیالی می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۱ : دل سوی صاحب جمالی می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۲ : چشم ما نقش خیال او بر آتش می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۳ : مدام جام می او حیات می بخشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۴ : ترک سرمستی مرا دامن کشانم می کشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۵ : هر کسی نقشی بر آبی می کشند
• غزل شمارهٔ ۵۳۶ : می محبت او راحتی به جان بخشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۷ : هرچه بخشد خدا به ما بخشد
• غزل شمارهٔ ۵۳۸ : نعمت الله خدا به ما بخشید
• غزل شمارهٔ ۵۳۹ : نعمت الله خدا به ما بخشید
• غزل شمارهٔ ۵۴۰ : می خمخانه ای به ما بخشید
• غزل شمارهٔ ۵۴۱ : جام گیتی نما به ما بخشید
• غزل شمارهٔ ۵۴۲ : دامن از تردامنان جان پدر باید کشید
• غزل شمارهٔ ۵۴۳ : از احد احمد آشکارا شد
• غزل شمارهٔ ۵۴۴ : آفتابی به ماه پیدا شد
• غزل شمارهٔ ۵۴۵ : واحدی در کثیر پیدا شد
• غزل شمارهٔ ۵۴۶ : نیمشب ماه ما هویدا شد
• غزل شمارهٔ ۵۴۷ : سلطان سراپردهٔ میخانه کجا شد
• غزل شمارهٔ ۵۴۸ : هر که او آشنای سلطان شد
• غزل شمارهٔ ۵۴۹ : سنبل زلف او پریشان شد
• غزل شمارهٔ ۵۵۰ : بلبل جان چو ساکن تن شد
• غزل شمارهٔ ۵۵۱ : به عشق چهرهٔ لیلی دل بیچاره مجنون شد
• غزل شمارهٔ ۵۵۲ : به سراپردهٔ میخانه روان خواهم شد
• غزل شمارهٔ ۵۵۳ : عاقبت سید ما سوی مغان خواهد شد
• غزل شمارهٔ ۵۵۴ : مه ز برج شرف چو طالع شد
• غزل شمارهٔ ۵۵۵ : عشق او با جان ما پیوسته شد
• غزل شمارهٔ ۵۵۶ : بحر عشقش را کران پیدا نشد
• غزل شمارهٔ ۵۵۷ : به جز میخانه جای ما نباشد
• غزل شمارهٔ ۵۵۸ : وجود صورت و معنی ز جود ما باشد
• غزل شمارهٔ ۵۵۹ : گر نه او یار غار ما باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۰ : همه عالم فدای ما باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۱ : به کام ما بود عالم اگر او یار ما باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۲ : به یمن دولت وصلش جهان در حکم ما باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۳ : هر که را شیخ آن چنان باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۴ : گفتم به خواب بینم گفتا خیال باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۵ : همه عالم خیال او باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۶ : تو را اهل نظر خوانم گرت منظور او باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۷ : هر که او را خبر از اهل دلانش باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۸ : ناز با یار غار خوش باشد
• غزل شمارهٔ ۵۶۹ : عاشق و یار خویش خوش باشد
• غزل شمارهٔ ۵۷۰ : مدام همدم جام شراب خوش باشد
• غزل شمارهٔ ۵۷۱ : ما عاشق و مستیم کرامات چه باشد
• غزل شمارهٔ ۵۷۲ : کرمش گنج بی کران باشد
• غزل شمارهٔ ۵۷۳ : رند مست از بلا نه اندیشد
• غزل شمارهٔ ۵۷۴ : هر که او را به نور او بیند
• غزل شمارهٔ ۵۷۵ : نقش خیال عالم عارف به خواب بیند
• غزل شمارهٔ ۵۷۶ : دلبر سرمست ما عزمی به دریا می کند
• غزل شمارهٔ ۵۷۷ : ما مریدیم و پیر ما مرشد
• غزل شمارهٔ ۵۷۸ : هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند
• غزل شمارهٔ ۵۷۹ : خوشست این دیدهٔ روشن که غیر او نمی بیند
• غزل شمارهٔ ۵۸۰ : چشم ما عین ما به ما بیند
• غزل شمارهٔ ۵۸۱ : چه خوش چشمی که نور او به نور روی او بیند
• غزل شمارهٔ ۵۸۲ : دیدهٔ ما چو روی او بیند
• غزل شمارهٔ ۵۸۳ : این دل دریا دل ما عزم دریا می کند
• غزل شمارهٔ ۵۸۴ : دل باز عزم کعبهٔ مقصود می کند
• غزل شمارهٔ ۵۸۵ : در خرابات مغان خمخانه جوشی می کند
• غزل شمارهٔ ۵۸۶ : ترک عشقش ملک جان بگرفت و غارت می کند
• غزل شمارهٔ ۵۸۷ : آب چشمم دم به دم از دل روایت می کند
• غزل شمارهٔ ۵۸۸ : عاشق جانانم و جانم خروشی می کند
• غزل شمارهٔ ۵۸۹ : کشتهٔ عشق او شفا چه کند
• غزل شمارهٔ ۵۹۰ : خستهٔ عشق تو بیچاره شفا را چه کند
• غزل شمارهٔ ۵۹۱ : دل عاشق نظر به جان نکند
• غزل شمارهٔ ۵۹۲ : یاری که می ننوشد از ذوق ما چه داند
• غزل شمارهٔ ۵۹۳ : غیر او کی به یاد ما ماند
• غزل شمارهٔ ۵۹۴ : عهد با زلف تو بستیم خدا می داند
• غزل شمارهٔ ۵۹۵ : دل چو دم از عشق دلبر می زند
• غزل شمارهٔ ۵۹۶ : مرغ زیرک بین که یاهو می زند
• غزل شمارهٔ ۵۹۷ : عاشقی کز عشق او دم می زند
• غزل شمارهٔ ۵۹۸ : ذوق ما در جهان نمی گنجد
• غزل شمارهٔ ۵۹۹ : بود و نابود در نمی گنجد
• غزل شمارهٔ ۶۰۰ : مراحالی است با جانان که جانم درنمی گنجد
• غزل شمارهٔ ۶۰۱ : در این خلوت حکایت درنگنجد
• غزل شمارهٔ ۶۰۲ : در دل به جز از خدا نگنجد
• غزل شمارهٔ ۶۰۳ : هر که جان در عشق جانان می دهد
• غزل شمارهٔ ۶۰۴ : جام و می بخشید و می وی می دهد
• غزل شمارهٔ ۶۰۵ : معنی یکی و صورت او در ظهور صد
• غزل شمارهٔ ۶۰۶ : توحید و موحد و موحد
• غزل شمارهٔ ۶۰۷ : هر که او نیک می کند یابد
• غزل شمارهٔ ۶۰۸ : ما به تو هستیم و تو هستی به خود
• غزل شمارهٔ ۶۰۹ : خراباتست و خم در جوش و ساقی مست و ما بی خود
• غزل شمارهٔ ۶۱۰ : توحید و موحد و موحد
• غزل شمارهٔ ۶۱۱ : از سر ذوق دیده ام عین یکی و نام صد
• غزل شمارهٔ ۶۱۲ : دلی که درد ندارد دوا کجا یابد
• غزل شمارهٔ ۶۱۳ : هرکه فانی شود بقا یابد
• غزل شمارهٔ ۶۱۴ : چشم مست تو گر از خواب گران برخیزد
• غزل شمارهٔ ۶۱۵ : نور با نور خوش در آویزد
• غزل شمارهٔ ۶۱۶ : ساز عشقش نوای دل سازد
• غزل شمارهٔ ۶۱۷ : اگر مه روی من روزی نقاب از رخ براندازد
• غزل شمارهٔ ۶۱۸ : آتشی در دل است و جان سوزد
• غزل شمارهٔ ۶۱۹ : ما انا الحق از فنا خواهیم زد
• غزل شمارهٔ ۶۲۰ : عاشقی کو هوای ما دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۱ : هر جا که دکانداریست او مایه ز ما دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۲ : چو نور دیده چشم من خیالش درنظر دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۳ : می خمخانهٔ ما مستی دیگر دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۴ : هوای درد بی درمان که دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۵ : پردهٔ دیدهٔ من نقش خیالت دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۶ : بستهٔ بند بلای تو نجاتی دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۷ : هر که از اهل کمال است جلالی دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۸ : هر کجا ساغری است می دارد
• غزل شمارهٔ ۶۲۹ : عالم از نام او نشان دارد
• غزل شمارهٔ ۶۳۰ : هر که او عاشق است جان دارد
• غزل شمارهٔ ۶۳۱ : پادشاهی گدای او دارد
• غزل شمارهٔ ۶۳۲ : هر کس که هوای ما ندارد
• غزل شمارهٔ ۶۳۳ : یاری که خیال دوست دارد
• غزل شمارهٔ ۶۳۴ : صاحبنظری کو که جهان درنظر آرد
• غزل شمارهٔ ۶۳۵ : گوئیا چشم ابر می خارد
• غزل شمارهٔ ۶۳۶ : عقل از اینجا بی خبر او ره به بالا کی برد
• غزل شمارهٔ ۶۳۷ : گر ز چین سنبل زلفت صبا بوئی برد
• غزل شمارهٔ ۶۳۸ : خوش بود گر او به حالم بنگرد
• غزل شمارهٔ ۶۳۹ : چشم ما چون به روی او نگرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۰ : مقصود بی وسیله حاصل نمی توان کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۱ : محبوب دل و راحت جانی چه توان کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۲ : نوری است که وصفش به ستاره نتوان کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۳ : با چنین درد دلی میل دوا نتوان کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۴ : حسن او بر چشم ما پیدا که کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۵ : با من بینوا چه خواهی کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۶ : دست با او در کمر خواهیم کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۷ : کردگار از کرم عیانم کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۸ : غنچه در گلستان تبسم کرد
• غزل شمارهٔ ۶۴۹ : دوش تا روز دل از عشق تنعم می کرد
• غزل شمارهٔ ۶۵۰ : به حکایت شراب نتوان خورد
• غزل شمارهٔ ۶۵۱ : عاشقم بر روی نورالله خود
• غزل شمارهٔ ۶۵۲ : بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خود
• غزل شمارهٔ ۶۵۳ : این که گوئی نعمت الله جان سپرد
• غزل شمارهٔ ۶۵۴ : خواجهٔ غافل برفت و جان سپرد
• غزل شمارهٔ ۶۵۵ : هر که بد زیست عاقبت بد مُرد
• غزل شمارهٔ ۶۵۶ : بود روزی خواجه ای سالار کرد
• غزل شمارهٔ ۶۵۷ : چون شراب صاف درمان است مارا دُرد درد
• غزل شمارهٔ ۶۵۸ : آن لحظه که جان در تتق غیب نهان بود
• غزل شمارهٔ ۶۵۹ : یک دم بی می نمی توان بود
• غزل شمارهٔ ۶۶۰ : نقش غیری محال خواهد بود
• غزل شمارهٔ ۶۶۱ : گر یکی در هزار خواهد بود
• غزل شمارهٔ ۶۶۲ : خواجه آنجا فقیر خواهد بود
• غزل شمارهٔ ۶۶۳ : جان مجنون فدای لیلی بود
• غزل شمارهٔ ۶۶۴ : آفتاب مه نقابی رو نمود
• غزل شمارهٔ ۶۶۵ : این سعادت بین که ما را رو نمود
• غزل شمارهٔ ۶۶۶ : خوش خیالی به خواب رو بنمود
• غزل شمارهٔ ۶۶۷ : پادشه حکم ما روان بنمود
• غزل شمارهٔ ۶۶۸ : صبحدم آفتاب رو بنمود
• غزل شمارهٔ ۶۶۹ : بیا که مجلس عشق است و طالع مسعود
• غزل شمارهٔ ۶۷۰ : هر کجا صاحبجمالی رو نمود
• غزل شمارهٔ ۶۷۱ : جیب شب آفتاب چون بگشود
• غزل شمارهٔ ۶۷۲ : نور روی او به چشم ما نمود
• غزل شمارهٔ ۶۷۳ : روی خود را به نور دل بنمود
• غزل شمارهٔ ۶۷۴ : آفتاب از رخ نقاب مه گشود
• غزل شمارهٔ ۶۷۵ : یک نفس یعقوب بی یوسف نبود
• غزل شمارهٔ ۶۷۶ : عالم از جود او بود موجود
• غزل شمارهٔ ۶۷۷ : به سر عاشقان که عین وجود
• غزل شمارهٔ ۶۷۸ : هر کسی را عنایتی فرمود
• غزل شمارهٔ ۶۷۹ : لطف ساقی بسی کرم فرمود
• غزل شمارهٔ ۶۸۰ : لطف ساقی بسی کرم فرمود
• غزل شمارهٔ ۶۸۱ : ساقی ما به ما کرم فرمود
• غزل شمارهٔ ۶۸۲ : هستی ما همه بود به وجود
• غزل شمارهٔ ۶۸۳ : مائیم ایاز و یار محمود
• غزل شمارهٔ ۶۸۴ : هرچه امکان لطف و رحمت بود
• غزل شمارهٔ ۶۸۵ : قادر پر کمال کن فیکون
• غزل شمارهٔ ۶۸۶ : در همه آینه جمال نمود
• غزل شمارهٔ ۶۸۷ : در مرتبه ای ساجد در مرتبه ای مسجود
• غزل شمارهٔ ۶۸۸ : نگار مست من هر دم ز نو بزمی بیاراید
• غزل شمارهٔ ۶۸۹ : بر بسته نقاب ، دل رباید
• غزل شمارهٔ ۶۹۰ : عقل هر دم که در سرود آید
• غزل شمارهٔ ۶۹۱ : خواب در چشم خوش نمی آید
• غزل شمارهٔ ۶۹۲ : عقل ناقص به کار می ناید
• غزل شمارهٔ ۶۹۳ : خیال او به هر نقشی برآید
• غزل شمارهٔ ۶۹۴ : ساقی رخ اگر به ما نماید
• غزل شمارهٔ ۶۹۵ : عقل چندان که خود بیاراید
• غزل شمارهٔ ۶۹۶ : گر در طلب اوئی ناگه به برت آید
• غزل شمارهٔ ۶۹۷ : چشمت به تو نور خوش نماید
• غزل شمارهٔ ۶۹۸ : نقشی است خیالش که به هر دست بر آید
• غزل شمارهٔ ۶۹۹ : با رخ او قمر چه کار آید
• غزل شمارهٔ ۷۰۰ : خوش درددلی دارم درمان به چه کار آید
• غزل شمارهٔ ۷۰۱ : نوش کن می که روحت افزاید
• غزل شمارهٔ ۷۰۲ : ذاتش به صفات می نماید
• غزل شمارهٔ ۷۰۳ : ذاتش به صفات می نماید
• غزل شمارهٔ ۷۰۴ : گهی عکس رخش جان می نماید
• غزل شمارهٔ ۷۰۵ : خیال غیر خوابی می نماید
• غزل شمارهٔ ۷۰۶ : جسمی دارم که جان نماید
• غزل شمارهٔ ۷۰۷ : نوری که خدا به ما نماید
• غزل شمارهٔ ۷۰۸ : مرا هر دم خیالی رو نماید
• غزل شمارهٔ ۷۰۹ : عالم چو مثالی است که در آب نماید
• غزل شمارهٔ ۷۱۰ : هر که او عین ما به ما جوید
• غزل شمارهٔ ۷۱۱ : عاشق آن است که معشوق به جان می جوید
• غزل شمارهٔ ۷۱۲ : این و آن بود جمله آن گردید
• غزل شمارهٔ ۷۱۳ : این چنین رندی که من دیدم که دید
• غزل شمارهٔ ۷۱۴ : عین او در عین اعیان شد پدید
• غزل شمارهٔ ۷۱۵ : سالها در طلبت دیده به هر سو گردید
• غزل شمارهٔ ۷۱۶ : از کرم جان عزیزم بر جانانه برید
• غزل شمارهٔ ۷۱۷ : رخت ما را به سراپردهٔ میخانه برید
• غزل شمارهٔ ۷۱۸ : زاهد به سراپردهٔ رندان مگذارید
• غزل شمارهٔ ۷۱۹ : کفر سر زلف بت عیار ببینید
• غزل شمارهٔ ۷۲۰ : در دور قمر نقطهٔ خورشید ببینید
• غزل شمارهٔ ۷۲۱ : آفتاب چرخ معنی بایزید
• غزل شمارهٔ ۷۲۲ : ترک می و میخانه به یک بار مگوئید
• غزل شمارهٔ ۷۲۳ : در سراپردهٔ دل خانه خدا را طلبید
• غزل شمارهٔ ۷۲۴ : زاهد دگر از خلوت تقوی به درافتاد
• غزل شمارهٔ ۷۲۵ : آتشی در نهاد جان افتاد
• غزل شمارهٔ ۷۲۶ : هر که بر خاک راه او افتاد
• غزل شمارهٔ ۷۲۷ : دل به دست زلف دلبر اوفتاد
• غزل شمارهٔ ۷۲۸ : آب چشم ما به روی ما فتاد
• غزل شمارهٔ ۷۲۹ : هرکه در دریای بی پایان فتاد
• غزل شمارهٔ ۷۳۰ : ساقی جامی به این و آن داد
• غزل شمارهٔ ۷۳۱ : دردی است در این دل که به درمان نتوان داد
• غزل شمارهٔ ۷۳۲ : هر که او در عشق جانان جان نداد
• غزل شمارهٔ ۷۳۳ : جام جم می خورم که نوشم باد
• غزل شمارهٔ ۷۳۴ : می محبت او نوش کن که نوشت باد
• غزل شمارهٔ ۷۳۵ : ورد صاحبنظران فاتحهٔ روی تو باد
• غزل شمارهٔ ۷۳۶ : عشق او با جان و دل پیوسته باد
• غزل شمارهٔ ۷۳۷ : حضرت سلطان ما پاینده باد
• غزل شمارهٔ ۷۳۸ : یا رب ز غم هجران رستیم مبارک باد
• غزل شمارهٔ ۷۳۹ : عاشقی کو سر به پای ما نهاد
• غزل شمارهٔ ۷۴۰ : آب چشم ما به هر سو رو نهاد
• غزل شمارهٔ ۷۴۱ : ترک سرمستم دگر باره کلاه کج نهاد
• غزل شمارهٔ ۷۴۲ : اهل نظران دیده به روی تو گشایند
• غزل شمارهٔ ۷۴۳ : هر در که به روی ما گشایند
• غزل شمارهٔ ۷۴۴ : عارفانی که ما به ما جویند
• غزل شمارهٔ ۷۴۵ : ذوقیست دلم را که به عالم نتوان داد
• غزل شمارهٔ ۷۴۶ : رندان همه مستند و می از جام ندانند
• غزل شمارهٔ ۷۴۷ : دست چپ را یسار می خوانند
• غزل شمارهٔ ۷۴۸ : سیدم روح اعظمش خوانند
• غزل شمارهٔ ۷۴۹ : مده به باد هوا جان خویشتن بر باد
• غزل شمارهٔ ۷۵۰ : ساغر و می مدام در کارند
• غزل شمارهٔ ۷۵۱ : آنها که نگار را نگارند
• غزل شمارهٔ ۷۵۲ : عمر ما رفته بود باز آمد
• غزل شمارهٔ ۷۵۳ : عمر ما رفته بود باز آمد
• غزل شمارهٔ ۷۵۴ : واحد به صفات کثرت آمد
• غزل شمارهٔ ۷۵۵ : خوش ماه تمامی است که از غیب برآمد
• غزل شمارهٔ ۷۵۶ : مستانه ساقی از در در آمد
• غزل شمارهٔ ۷۵۷ : ملک عشقش به غیر ما نرسد
• غزل شمارهٔ ۷۵۸ : دولت عشق به هر بی سر و پائی نرسد
• غزل شمارهٔ ۷۵۹ : دولت وصل تو به ما کی رسد
• غزل شمارهٔ ۷۶۰ : هست هشیار و مست نشناسد
• غزل شمارهٔ ۷۶۱ : آب حیات از لب ساقی به ما رسید
• غزل شمارهٔ ۷۶۲ : نعمت الله باز با ما وا رسید
• غزل شمارهٔ ۷۶۳ : او را به خود نبینی او را به او توان دید
• غزل شمارهٔ ۷۶۴ : جام می گر به دست ما برسد
• غزل شمارهٔ ۷۶۵ : چشمی که چشمهٔ آب از چشم ما روان دید
• غزل شمارهٔ ۷۶۶ : نوریست که آن نور به آن نور توان دید
• غزل شمارهٔ ۷۶۷ : در دیدهٔ ما نور رخ یار توان دید
• غزل شمارهٔ ۷۶۸ : چشمم نورت در این و آن دید
• غزل شمارهٔ ۷۶۹ : چشمم نورت در این و آن دید
• غزل شمارهٔ ۷۷۰ : نقشش نه خیالی است که در خواب توان دید
• غزل شمارهٔ ۷۷۱ : به چشم ما جهانی می توان دید
• غزل شمارهٔ ۷۷۲ : در جهنم خراب می گردد
• غزل شمارهٔ ۷۷۳ : چارپا در پی علف گردد
• غزل شمارهٔ ۷۷۴ : دیده عمری به سر روان گردید
• غزل شمارهٔ ۷۷۵ : گرد میخانهٔ دل به جان گردید
• غزل شمارهٔ ۷۷۶ : عاشقانی که عشق می بازند
• غزل شمارهٔ ۷۷۷ : جان و جانان هر دو باهم سرخوشند
• غزل شمارهٔ ۷۷۸ : همه در بحر بیکران غرقند
• غزل شمارهٔ ۷۷۹ : به علی رغم عدو باز زدم جامی چند
• غزل شمارهٔ ۷۸۰ : کفر زلف او به ایمان کی دهند
• غزل شمارهٔ ۷۸۱ : آنها که مقربان شاهند
• غزل شمارهٔ ۷۸۲ : خلق دنیا مقلد قالند
• غزل شمارهٔ ۷۸۳ : آتشی از عشق او در بزم ما افروختند
• غزل شمارهٔ ۷۸۴ : بر هر دریکه رفتیم بر ما روان گشودند
• غزل شمارهٔ ۷۸۵ : عاشقان از بیش و کم آسوده اند
• غزل شمارهٔ ۷۸۶ : آفتابی را به مه بنموده اند
• غزل شمارهٔ ۷۸۷ : کشتگان از دم او زنده شدند
• غزل شمارهٔ ۷۸۸ : در ازل بر ما در میخانه را بگشوده اند
• غزل شمارهٔ ۷۸۹ : خاکساران که گو به پاکردند
• غزل شمارهٔ ۷۹۰ : عاشقان اول ز جان باز آمدند
• غزل شمارهٔ ۷۹۱ : آفتابی را هویدا کرده اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۲ : گنج پنهانی که پیدا کرده اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۳ : آب حیات ماست که می نام کرده اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۴ : غرهٔ ماه مبارک بین که غرا کرده اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۵ : مشکلات ما چو حل ، وا کرده اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۶ : این خط نگر که بر رخ جانان کشیده اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۷ : عاشقان درش از درد دوا یافته اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۸ : آتش عشق همان دم که بر افروخته اند
• غزل شمارهٔ ۷۹۹ : بحریان احوال دریا گفته اند
• غزل شمارهٔ ۸۰۰ : مدام همدم جام شراب باشد رند
• غزل شمارهٔ ۸۰۱ : تا نگوئی که خواجه مالش ماند
• غزل شمارهٔ ۸۰۲ : سلطان که بود گدای سید
• غزل شمارهٔ ۸۰۳ : خوش در میخانه را بگشاده اند
• غزل شمارهٔ ۸۰۴ : خاک پاک ما به می بسرشته اند
• غزل شمارهٔ ۸۰۵ : بیا ای جان و ای جانان سید
• غزل شمارهٔ ۸۰۶ : گر یار غار خواهی مائیم یار سید
• غزل شمارهٔ ۸۰۷ : بشنو ای عاشق سرمست هوا را بگذار
• غزل شمارهٔ ۸۰۸ : اگر سودای ما داری ز سودای جهان بگذر
• غزل شمارهٔ ۸۰۹ : عشق جان عاشقان است ای پسر
• غزل شمارهٔ ۸۱۰ : نور چشم ما به چشم ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۱ : قطره و دریا به عین ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۲ : نور چشم با به چشم ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۳ : قطره قطره جمع کن دریا نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۴ : یک نظر در چشم مست ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۵ : یک نظر در چشم مست ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۶ : یک نظر در چشم مست ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۷ : یک نظر در چشم مست ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۸ : یک نظر در چشم مست ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۱۹ : یک نظر در چشم مست ما نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۰ : آینه بستان جمال او نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۱ : نظری کن در آن جمال نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۲ : هر چه می بینی همه مطلق نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۳ : صورت و معنی و جام جم نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۴ : چهار حضرت در یکی حضرت نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۵ : مظهر و مهر به همدیگر نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۶ : هرچه می بینی به او می نگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۷ : هر چه بینی به نور او بنگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۸ : بیا به دیدهٔ ما روی یار ما بنگر
• غزل شمارهٔ ۸۲۹ : در حسن ماهرویان آن آفتاب بنگر
• غزل شمارهٔ ۸۳۰ : در حسن ماهرویان تو آفتاب بنگر
• غزل شمارهٔ ۸۳۱ : راه شرابخانه را می دهمت نشان دگر
• غزل شمارهٔ ۸۳۲ : عقل غیر از عقال نیست دگر
• غزل شمارهٔ ۸۳۳ : ای مرا در هر سخن بحری گر
• غزل شمارهٔ ۸۳۴ : یافتم از نور تو تابی دگر
• غزل شمارهٔ ۸۳۵ : جز وجود او نمی دانیم موجودی دگر
• غزل شمارهٔ ۸۳۶ : عشق جان عاشقان است ای پسر
• غزل شمارهٔ ۸۳۷ : مه نقاب آفتاب است ای پسر
• غزل شمارهٔ ۸۳۸ : عشق او ما را به کام است ای پسر
• غزل شمارهٔ ۸۳۹ : مال قلبش کن لام است ای پسر
• غزل شمارهٔ ۸۴۰ : نیست شو تا هست گردی ای پسر
• غزل شمارهٔ ۸۴۱ : نام آن لعل شکر بار مبر
• غزل شمارهٔ ۸۴۲ : بیا با یوسف کنعان به سر بر
• غزل شمارهٔ ۸۴۳ : در ره او راهرو پای چه باشد به سر
• غزل شمارهٔ ۸۴۴ : نقش بندی می کند هر دم خیالش در نظر
• غزل شمارهٔ ۸۴۵ : نعمت الله است عالم سر به سر
• غزل شمارهٔ ۸۴۶ : مدتی گشتیم گرد بحر و بر
• غزل شمارهٔ ۸۴۷ : عاشق و رندیم و شاهد در نظر
• غزل شمارهٔ ۸۴۸ : روشن است از نور رویش دیدهٔ اهل نظر
• غزل شمارهٔ ۸۴۹ : یک حقیقت هست ما را در نظر
• غزل شمارهٔ ۸۵۰ : یک نظر در چشم سرمستی نگر
• غزل شمارهٔ ۸۵۱ : نیست ما را هیچ غیری در نظر
• غزل شمارهٔ ۸۵۲ : راه را گم کرده ای جان پدر
• غزل شمارهٔ ۸۵۳ : جام جهان نماست که داریم در نظر
• غزل شمارهٔ ۸۵۴ : نور روی اوست ما را در نظر
• غزل شمارهٔ ۸۵۵ : دل فدا کرده ایم و جان بر سر
• غزل شمارهٔ ۸۵۶ : چنین دردی که من دارم همیشه بی دوا خوشتر
• غزل شمارهٔ ۸۵۷ : عشق جانان ما ز جان خوشتر
• غزل شمارهٔ ۸۵۸ : آمد خیال غیر چو خوابیم در نظر
• غزل شمارهٔ ۸۵۹ : اگر سودای ما داری ز سودای جهان بگذر
• غزل شمارهٔ ۸۶۰ : بیا از بود و از نابوده بگذر
• غزل شمارهٔ ۸۶۱ : عشق بازی از سر جان درگذر
• غزل شمارهٔ ۸۶۲ : عاشقم من به قطب دین حیدر
• غزل شمارهٔ ۸۶۳ : جام گیتی نما به دست آور
• غزل شمارهٔ ۸۶۴ : بشنو حضرتش به دست آور
• غزل شمارهٔ ۸۶۵ : یار صاحب نظر به دست آور
• غزل شمارهٔ ۸۶۶ : برو و دلبری به دست آور
• غزل شمارهٔ ۸۶۷ : بیا و یک دمی با ما برآور
• غزل شمارهٔ ۸۶۸ : رندانه بیا ساقی و خمخانه به دست آر
• غزل شمارهٔ ۸۶۹ : در گوشهٔ میخانه نشستیم دگر بار
• غزل شمارهٔ ۸۷۰ : خوش بر در میخانه نشستیم دگر بار
• غزل شمارهٔ ۸۷۱ : گرفته عشق او دستم دگر بار
• غزل شمارهٔ ۸۷۲ : بی رخ جانان به گلزارم چه کار
• غزل شمارهٔ ۸۷۳ : به کام ماست می و جام و جسم و جان هر چار
• غزل شمارهٔ ۸۷۴ : گر خدا را دوست داری مصطفی رادوست دار
• غزل شمارهٔ ۸۷۵ : گر تو مرد موحدی ای یار
• غزل شمارهٔ ۸۷۶ : گر ذات کند ظهور ای یار
• غزل شمارهٔ ۸۷۷ : یار یاران یار باش ای یار
• غزل شمارهٔ ۸۷۸ : در ترقی همیشه باش ای یار
• غزل شمارهٔ ۸۷۹ : مو نمی گنجد میان ما و یار
• غزل شمارهٔ ۸۸۰ : منم آئینهٔ حقیقت یار
• غزل شمارهٔ ۸۸۱ : زر یکی و تنگهٔ زر بی شمار
• غزل شمارهٔ ۸۸۲ : آفتابی رو نموده بی غبار
• غزل شمارهٔ ۸۸۳ : صبحدم شد آفتابی آشکار
• غزل شمارهٔ ۸۸۴ : خوش خیالی نقش بسته آن نگار
• غزل شمارهٔ ۸۸۵ : ساقیا جام خوشگوار بیار
• غزل شمارهٔ ۸۸۶ : یک هویت در مراتب می نماید صدهزار
• غزل شمارهٔ ۸۸۷ : بندهٔ خود ز خاک ره بردار
• غزل شمارهٔ ۸۸۸ : مائیم که ذاکریم و مذکور
• غزل شمارهٔ ۸۸۹ : برو ای عقل سرگردان که ما مستیم و تو مخمور
• غزل شمارهٔ ۸۹۰ : به هر طرف که نظر می کنم توئی منظور
• غزل شمارهٔ ۸۹۱ : در مرتبه ای سرمست در مرتبه ای مخمور
• غزل شمارهٔ ۸۹۲ : ساقی بیار جام می و دست ما بگیر
• غزل شمارهٔ ۸۹۳ : ملک اگر خواهد کسی گو هان بگیر
• غزل شمارهٔ ۸۹۴ : منظور یکی ، یکی است ناظر
• غزل شمارهٔ ۸۹۵ : می رود عمر ما دریغا عمر
• غزل شمارهٔ ۸۹۶ : رند مستیم و عشق شورانگیز
• غزل شمارهٔ ۸۹۷ : من سودازده با عشق درافتادم باز
• غزل شمارهٔ ۸۹۸ : در میخانه را گشادم باز
• غزل شمارهٔ ۸۹۹ : مرغ جانم می کند پرواز باز
• غزل شمارهٔ ۹۰۰ : عاشق و مست و رندم و جانباز
• غزل شمارهٔ ۹۰۱ : شاهبازی درآمد از در باز
• غزل شمارهٔ ۹۰۲ : خاطرم می کشد سوی شیراز
• غزل شمارهٔ ۹۰۳ : برو ای میر من به مال مناز
• غزل شمارهٔ ۹۰۴ : بیا و پردهٔ هستی برانداز
• غزل شمارهٔ ۹۰۵ : که را روئی چنین زیباست امروز
• غزل شمارهٔ ۹۰۶ : میخانه سبیل ماست امروز
• غزل شمارهٔ ۹۰۷ : به کام دل رسیدم باز امروز
• غزل شمارهٔ ۹۰۸ : درد از تو خوش است و هم دوا نیز
• غزل شمارهٔ ۹۰۹ : شاهان همه حیران جمال تو گدا نیز
• غزل شمارهٔ ۹۱۰ : خاک میخانه بر سر ما ریز
• غزل شمارهٔ ۹۱۱ : عشق بازی روان از جان برخیز
• غزل شمارهٔ ۹۱۲ : دیده نقشی چو خیال تو ندیده هرگز
• غزل شمارهٔ ۹۱۳ : بر در میخانه بنشستیم باز
• غزل شمارهٔ ۹۱۴ : ار شراب نیمشب امروز سرمستیم باز
• غزل شمارهٔ ۹۱۵ : دل به دست زلف او دادیم باز
• غزل شمارهٔ ۹۱۶ : مرغ دل در دام زلف دلبری افتاده باز
• غزل شمارهٔ ۹۱۷ : خوش دری بر روی ما بگشاد باز
• غزل شمارهٔ ۹۱۸ : رنج غربت تو از غریبان پرس
• غزل شمارهٔ ۹۱۹ : لذت جان ما ز مستان پرس
• غزل شمارهٔ ۹۲۰ : جام خوشی ز دُردی دردش چو ما بپرس
• غزل شمارهٔ ۹۲۱ : رنج عشقی کشیده ام که مپرس
• غزل شمارهٔ ۹۲۲ : گرم و سردی چشیده ام که مپرس
• غزل شمارهٔ ۹۲۳ : جام می را به نوش و خوش می‌باش
• غزل شمارهٔ ۹۲۴ : شراب شوق را پیمانه می باش
• غزل شمارهٔ ۹۲۵ : جان به جانان سپار و خوش می باش
• غزل شمارهٔ ۹۲۶ : دل به دلبر گذار و خوش می باش
• غزل شمارهٔ ۹۲۷ : دُرد دردش بنوش خوش می باش
• غزل شمارهٔ ۹۲۸ : سیدی خواهی پناه و بنده باش
• غزل شمارهٔ ۹۲۹ : گر فسرده نیستی گر ما نه باش
• غزل شمارهٔ ۹۳۰ : ای دل ار عاشقی بیا خوش باش
• غزل شمارهٔ ۹۳۱ : ای دل ار چه شکسته ای خوش باش
• غزل شمارهٔ ۹۳۲ : زر بپاش و خواجهٔ زر پاش باش
• غزل شمارهٔ ۹۳۳ : عشق سرمست است و دارد دور باش
• غزل شمارهٔ ۹۳۴ : پاک باش و بی وضو یک دم مباش
• غزل شمارهٔ ۹۳۵ : اگر میلی به ما داری بیا و بندهٔ ما باش
• غزل شمارهٔ ۹۳۶ : در میکده مست و رند و قلاش
• غزل شمارهٔ ۹۳۷ : بحر در جوش است و جانم درخروش
• غزل شمارهٔ ۹۳۸ : خم می در جوش و رندان درخروش
• غزل شمارهٔ ۹۳۹ : به گوش و هوش من آمدند ای ساقی دوش
• غزل شمارهٔ ۹۴۰ : زهد بگذار و خرقه را بفروش
• غزل شمارهٔ ۹۴۱ : در خرابات تا سحرگه دوش
• غزل شمارهٔ ۹۴۲ : جام می شادی رندان نوش نوش
• غزل شمارهٔ ۹۴۳ : دُرد دردش چو صاف درمان نوش
• غزل شمارهٔ ۹۴۴ : از جام حباب آب می نوش
• غزل شمارهٔ ۹۴۵ : دلخوشم از عشق جان افزای خویش
• غزل شمارهٔ ۹۴۶ : بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خویش
• غزل شمارهٔ ۹۴۷ : سوختم بر آتش دل عود خویش
• غزل شمارهٔ ۹۴۸ : عزتی ده مرا به عزت خویش
• غزل شمارهٔ ۹۴۹ : همه عالم چو شبنمی دانش
• غزل شمارهٔ ۹۵۰ : هفت هیکل به ذوق می خوانش
• غزل شمارهٔ ۹۵۱ : چه خوش جمعیتی داریم از زلف پریشانش
• غزل شمارهٔ ۹۵۲ : پریشان کرد حال من سر زلف پریشانش
• غزل شمارهٔ ۹۵۳ : ساقی سرخوش ما همدم ما می بینش
• غزل شمارهٔ ۹۵۴ : بیا ای نور چشم اهل بینش
• غزل شمارهٔ ۹۵۵ : عشق آمد و جام می به دستش
• غزل شمارهٔ ۹۵۶ : چیست عالم سایه بان حضرتش
• غزل شمارهٔ ۹۵۷ : دیشب به خواب دیدم نقش خیال رویش
• غزل شمارهٔ ۹۵۸ : در خواب خوش نماید نقش خیال رویش
• غزل شمارهٔ ۹۵۹ : ساقیم می رفت و رندان در پیش
• غزل شمارهٔ ۹۶۰ : چه خوشحالی که می یابم جمالش
• غزل شمارهٔ ۹۶۱ : دل به دلبر دادم و جان بر سرش
• غزل شمارهٔ ۹۶۲ : دیده ندیده هرگز نقش خیال غیرش
• غزل شمارهٔ ۹۶۳ : وش مطربیست عشقش بنواخت باز سازش
• غزل شمارهٔ ۹۶۴ : روح اعظم نایب حق خوانمش
• غزل شمارهٔ ۹۶۵ : بیا ای صوفی صافی می جام صفا درکش
• غزل شمارهٔ ۹۶۶ : غلغلهٔ عاشقان مجلس کوی غمش
• غزل شمارهٔ ۹۶۷ : آن یکی از هر یکی می جویمش
• غزل شمارهٔ ۹۶۸ : عشق او در جان روان می دارمش
• غزل شمارهٔ ۹۶۹ : جام عین شراب دریابش
• غزل شمارهٔ ۹۷۰ : عاشقانه به یاد او سرخوش
• غزل شمارهٔ ۹۷۱ : نور چشم است و مردم دیده
• غزل شمارهٔ ۹۷۲ : دُرد دردش دردخواری بایدش
• غزل شمارهٔ ۹۷۳ : کاه و جو خلق برد خوش خوش
• غزل شمارهٔ ۹۷۴ : این حضور عاشقان است و سماع
• غزل شمارهٔ ۹۷۵ : دردمندیم و از دوا فارغ
• غزل شمارهٔ ۹۷۶ : عشق او دریا و ما در وی صدف
• غزل شمارهٔ ۹۷۷ : وقت آن آمد که ما را باز بنوازی به لطف
• غزل شمارهٔ ۹۷۸ : پادشاه عاشقانیم و گدای کوی عشق
• غزل شمارهٔ ۹۷۹ : عاشقان غرقند در دریای عشق
• غزل شمارهٔ ۹۸۰ : تن به جان زنده است و جان از عشق
• غزل شمارهٔ ۹۸۱ : عالم عرض است و جوهرش حق
• غزل شمارهٔ ۹۸۲ : در آینهٔ وجود مطلق
• غزل شمارهٔ ۹۸۳ : منم آن رند عاشق مطلق
• غزل شمارهٔ ۹۸۴ : در محیطی فکنده ام زورق
• غزل شمارهٔ ۹۸۵ : عشق است زیاده بر همه خلق
• غزل شمارهٔ ۹۸۶ : بیا که عاشق مستیم و همدمان موافق
• غزل شمارهٔ ۹۸۷ : ای گشته خجل از گل روی تو شقایق
• غزل شمارهٔ ۹۸۸ : گوید سخن آن نازنین نیمی شکر نیمی نمک
• غزل شمارهٔ ۹۸۹ : ای نهان کرده در آن تنگ شکربار نمک
• غزل شمارهٔ ۹۹۰ : گر مشکگ را شکی باشد به یک
• غزل شمارهٔ ۹۹۱ : امشب شب قدر است و بر احباب مبارک
• غزل شمارهٔ ۹۹۲ : سخن نازکان بود نازک
• غزل شمارهٔ ۹۹۳ : شاها کرمی کن و مکن جنگ
• غزل شمارهٔ ۹۹۴ : نقش نقاش است نقش این خیال
• غزل شمارهٔ ۹۹۵ : آفتابی می پرستم لایزال
• غزل شمارهٔ ۹۹۶ : ای دهنت وهم میانت خیال
• غزل شمارهٔ ۹۹۷ : ای لب تو چشمهٔ آب زلال
• غزل شمارهٔ ۹۹۸ : خواجه مخمور باز ماند به مال
• غزل شمارهٔ ۹۹۹ : دل صفهٔ صفاست و ما صوفیان دل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۰ : جان کیست بندهٔ حرم کبریای دل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۱ : بایزید است جان و هم جانان دل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۲ : جام گیتی نماست یعنی دل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۳ : اگر ذوق خوشی خواهی حریفی کن دمی بادل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۴ : حاصل ما دل است و حاصل دل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۵ : دل طالب یار و یار در دل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۶ : به جز درد سر از غافل چه حاصل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۷ : من چنین سرمست یارم سن نجک من سو بله گل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۸ : دختری بر باد داده غنچهٔ خندان گل
• غزل شمارهٔ ۱۰۰۹ : ز آفتاب مهر او تابنده‌ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۰ : شکر گویم که باز سر مستم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۱ : علم صید است و قید کن محکم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۲ : نیم شب خوش آفتابی دیده‌ایم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۳ : در خرابات مغان مست و خراب افتاده‌ایم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۴ : خوش در میخانه‌ای بگشاده‌ایم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۵ : دل به دلبر جان به جانان داده‌ایم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۶ : گر عشق نبازیم در اینجا به چه کاریم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۷ : چه خوش باشد گرت باشد فراغت از همه عالم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۸ : مائیم ز نار عشق آدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۱۹ : باز رستیم از وجود و از عدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۰ : فارغیم از وجود و هم ز عدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۱ : آفتابیست حضرت آدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۲ : در آینهٔ وجود آدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۳ : سه نقطه یک الف همی نگرم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۴ : شیخ ما بود در حرم محرم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۵ : منصب مستان ما ترک وجود و عدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۶ : مقصود توئی ز جمله عالم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۷ : همدمی گر طلب کنی یک دم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۸ : تا بود عشق تو بود من عاشق تو بودم
• غزل شمارهٔ ۱۰۲۹ : در مجمر عشق سوخت عودم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۰ : سالها شد که به جان طالب جانان خودم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۱ : مدتی شد که به جان در پی جانان خودم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۲ : تا جمالش دیده ام حیران شدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۳ : عاقلی بودم به عشق یار دیوانه شدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۴ : نقش خیال رویش دیشب به خواب دیدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۵ : در خرابات گرد گردیدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۶ : روشن است از نور رویش چشم مست سیدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۷ : به هرحالی که پیش آید خیالی نقش می بندم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۸ : عاشق و مستم و در کوی مغان می گردم
• غزل شمارهٔ ۱۰۳۹ : توبه از زهد و زاهدی کردم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۰ : گر بر افروزد آتش در دم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۱ : عشق آمد که بلا آوردم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۲ : دل دارم و جان بدو سپردم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۳ : عشق او هر ساعتی بنوازدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۴ : آتش عشق تو جان می سوزدم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۵ : بیا و همدم ما شو به عشق او یک دم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۶ : شمع جان هر نفسی ز آتش دل برگیرم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۷ : خوش حیاتی که پیش او میرم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۸ : هر کجا حسن خوشی می نگرم
• غزل شمارهٔ ۱۰۴۹ : در همه آینه یکی نگرم
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۰ : جام گیتی نماست در نظرم
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۱ : خبر از دل اگر پرسی منم کز دل خبر دارم
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۲ : عشق او در میان جان دارم
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۳ : هر چه خواهی بجو که آن داریم
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۴ : خوش خیالی را به خوبی دیده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۵ : نیم شب خوش آفتابی دیده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۶ : تا جمالش در تجلی دیده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۷ : تا گلی از گلستانش چیده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۸ : بر در میخانه مست افتاده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۵۹ : من در این ره نیز بوئی برده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۰ : باز سرمست جام جم شده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۱ : پادشاهی می کنم تا بنده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۲ : زآفتاب مهر او تابنده ام
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۳ : عاشق روی نازنین توام
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۴ : حالی است مرا با می و مستان که چه گویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۵ : داریم نگاری به کمالی که چه گویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۶ : بنمود جمالی به کمالی که چه گویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۷ : نازی است از آن جانب و نازی که چه گویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۸ : داریم حضوری و سرابی که چه گویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۶۹ : غرقهٔ آب و آب می جویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۰ : سخنی خوش به ذوق می گویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۱ : اگر گویم که نیکویم مکن عیبم که من اویم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۲ : می خوردم و از خمار رستم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۳ : به حمدالله که من امروز از بند بلا جستم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۴ : رفتم به در خانه میخانه نشستم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۵ : شکر گویم که توبه بشکستم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۶ : در خرابات عشق سرمستم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۷ : مدتی در به در به جان گشتم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۸ : ز نور روی او تابنده گشتم
• غزل شمارهٔ ۱۰۷۹ : آتش عشقش خوشی افروختم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۰ : مست می ملامتم نیست سر سلامتم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۱ : من رند خراباتم ایمن ز کراماتم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۲ : من به خدا که از خدا غیر خدا نمی خوهم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۳ : بگذر ز وجود و ز عدم هم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۴ : غیر او با او نگنجد در دلم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۵ : آفتابست و سایه بان عالم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۶ : گدای عشقم و سلطان عالم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۷ : همچو ما کیست مست در عالم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۸ : پیرهن گر کهنه گردد یوسف جان را چه غم
• غزل شمارهٔ ۱۰۸۹ : با سر زلف بتی باز در افتاد دلم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۰ : در خرابات فنا جام بقا می نوشم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۱ : می عشقش به کام می نوشم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۲ : منم که جام می ذوالجلال می نوشم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۳ : سر کویت به همه ملک جهان نفروشم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۴ : دُرد دردش به ذوق می نوشم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۵ : از جام وحدت سرخوشم هر دم مئی درمی کشم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۶ : منم که عاشق دیدار یار خود باشم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۷ : میخانه سبیل ماست مخمور کجا باشیم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۸ : ما اگر شاه اگر گدا باشیم
• غزل شمارهٔ ۱۰۹۹ : فاش شد نام ما که قلاشیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۰ : ما چو در سایهٔ الطاف خدا می باشیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۱ : ما حلقه به گوش می فروشیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۲ : ما سلطنت فقر به عالم نفروشیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۳ : علم توحید نیک می دانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۴ : من به جان دوستدار رندانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۵ : مطرب خوش نوای رندانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۶ : حضرتی غیر او نمی دانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۷ : بُود ممکن که من بی جان بمانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۸ : چنان سرمست و شیدایم که پا از سر نمی دانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۰۹ : من ترک می و صحبت رندان نتوانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۰ : من ترک می و صحبت رندان نتوانم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۱ : درد دل آمد که درمانت منم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۲ : غم مخور یارا که غمخوارت منم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۳ : دولت وصل یار می بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۴ : به عشق چشم بیمارت دلم بیمار می بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۵ : نقش عالم خیال می بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۶ : یار خود را به ناز می بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۷ : نظری می کنم و وجه خدا می بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۸ : چشم مستت به خواب می بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۱۹ : خیال روی تو دائم به خواب می بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۰ : هر چه بینم به نور او بینم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۱ : ای عاشقان ای عاشقان من پیر را برنا کنم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۲ : عاشق آن گلعذارم چون کنم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۳ : توبه از می کجا کنم نکنم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۴ : من خلاف خدا کنم نکنم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۵ : عاشق مستم به کوی می فروشان می روم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۶ : از جام عشقش مست مدامم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۷ : میخانه سبیل ماست مخمور کجا باشیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۸ : ما اگر شاه اگر گدا باشیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۲۹ : ما خدا چون شما نمی طلبیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۰ : خسته حالیم و ز زلف تو شفا می طلبیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۱ : عجب است این که من ز من طلبم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۲ : مجمع صاحبدلان زلف پریشان یافتم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۳ : قطب عالم روح اعظم یافتم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۴ : درد دل بردیم و درمان یافتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۵ : درد دل بردیم و درمان یافتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۶ : جان فدا کردیم و جانان یافتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۷ : بی‌نشانی را نشانش یافتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۸ : وقت ما خوش شد که ما ملک گدائی یافتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۳۹ : تا ز درد دل دوائی یافتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۰ : نقد گنج عشق او در کنج دل ما یافتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۱ : مستیم و خراب و می پرستیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۲ : دل در آن زلف پرشکن بستیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۳ : رخت بربستیم و دل برداشتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۴ : مائیم که مظهر صفاتیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۵ : نور او عین این و آن دیدیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۶ : ما زنگ ز آینه زدودیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۷ : ما ز می شوق او عاشق و مست آمدیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۸ : مستانه ملک صورت و معنی به هم زدیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۴۹ : با خراباتئی در افتادیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۰ : میخانهٔ ذوق درگشادیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۱ : ما آینه در نمد کشیدیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۲ : بیا تا با تو ما همباز گردیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۳ : هر آن نقشی که بر دیده کشیدیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۴ : تا مجرد از دل و از جان شدیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۵ : هر چه داریم ما از او داریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۶ : هرچه داریم از خدا داریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۷ : عشق او در میان جان داریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۸ : اگر رندی و می نوشی بیا میخانه ای داریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۵۹ : ما با تو به جز یاری داریم نداریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۰ : گر دست دهد دامن دلبر نگذاریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۱ : خیزید که تا جام شرابی به کف آریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۲ : نقش خیال رویش بر دیده می نگاریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۳ : ما عاشق چشم مست یاریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۴ : دایم به خیال آن نگاریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۵ : ما به لطف پادشه مستظهریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۶ : ما عاشق رند دلپذیریم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۷ : ما خراباتیان جان بازیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۸ : اجازت گر دهد دلبر به پای او سر اندازیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۶۹ : جان و دل ایثار جانان کرده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۰ : این عنایت بین که ما دربارهٔ جان کرده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۱ : جان فدای عشق جانان کرده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۲ : باز هوای تو هوس کرده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۳ : نور او در چشم بینا دیده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۴ : عشق او در بحر و در بر دیده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۵ : روشنی چشم جان ازنور جانان دیده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۶ : تا به نور روی خوب او جمالش دیده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۷ : یک نظر از اهل دل تا دیده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۸ : تا خیال روی او در آب دیده دیده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۷۹ : تا بیانش در کنار آورده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۰ : درس عشق از دفتر جان خوانده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۱ : در خرابات مغان مست وخراب افتاده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۲ : مست و رند و لاابالی در جهان افتاده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۳ : ما دم از عشق در قدم زده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۴ : دردمندیم و به امید دوا آمده ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۵ : ما علم عشق بر ورق جان نوشته ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۶ : منم مجنون منم لیلی نمی گوئی چه می گویم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۷ : تا خیال روی او بر دیده نقشی بسته ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۸ : باز ساز عشق را بنواختیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۸۹ : مدتی شد که به جان باتو در آمیخته ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۰ : مائیم کز جهان همه دل برگرفته ایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۱ : همه جا طالب وصال توایم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۲ : عشق است که مبتلای اوئیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۳ : زنده به حیات عشق اوئیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۴ : چنانکه عشق بگوید به ما چنان گوئیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۵ : از ازل تا به ابد آینه دار اوئیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۶ : ما مظهر نور مصطفائیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۷ : ما خود بینیم و خود نمائیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۸ : غرقهٔ بحر بیکران مائیم
• غزل شمارهٔ ۱۱۹۹ : ما عاشق و مستیم و طلبکار خدائیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۰ : ما بندهٔ مطلق خدائیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۱ : بندهٔ سید سرمستانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۲ : به سر خواجه که ما مستانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۳ : ما مرشد عشاق خرابات جهانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۴ : مستیم و خرابیم و گرفتار فلانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۵ : ظاهراً جسم و باطناً جانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۶ : ما ساقی سرمست خرابات جهانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۷ : از ما کناره کردی ما با تو درمیانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۸ : نو فروشان کهنه پوشانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۰۹ : لذت رند مست ما دانیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۰ : ما اناالحق از وجود حق مطلق می زنیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۱ : ما خاک راه را به نظر کیمیا کنیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۲ : عاشقانه عشقبازی می کنیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۳ : نور چشمست او به او بینیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۴ : هر چند ما به جسم ز اولاد آدمیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۵ : ما ازین خلوت میخانه به جائی نرویم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۶ : ما از شرابخانهٔ جانانه می رسیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۷ : ما گدایان حضرت شاهیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۸ : ما گوهر بحر لایزالیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۱۹ : فارغیم از ملک عالم فارغیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۰ : ما عاشق چشم مست عشقیم
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۱ : هر دمی نقش خیالی می نگارد نور چشم
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۲ : هر زمان حسنی به هر دم می نماید نور چشم
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۳ : درخرابات مغان دارم مقام
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۴ : نعمت الله می است و عالم جام
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۵ : هر که باشد خادم او حرمتی دارد تمام
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۶ : در نظر نقش خیال تو نگارم دایم
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۷ : هر کجا صورتی است در نظرم
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۸ : اسم او گنج است و عالم چون طلسم
• غزل شمارهٔ ۱۲۲۹ : ای نفس شوخ چشم مرو در قفای نان
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۰ : دل که باشد گر نباشد بندهٔ فرمان من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۱ : راحت جانم توئی ای جان و ای جانان من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۲ : جانم فدای جان تو ای جان و ای جانان من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۳ : ای به نور روی تو روشن دو چشم جان من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۴ : رحمتی کن بر دل و بر جان من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۵ : صدهزار آئینه دارد یار من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۶ : در چشم من آن نور است ای نور دو چشم من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۷ : ساقی سرمست رندان می دهد جامی به من
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۸ : به نور طلعت او گشته چشم ما روشن
• غزل شمارهٔ ۱۲۳۹ : اگر نه نور او بودی نبودی چشم ما روشن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۰ : ای به روی تو دیده ها روشن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۱ : زاهدان را نرسد غیبت رندان کردن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۲ : عشق در آن و این توان دیدن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۳ : جان عالم آدم است و دیگران همچون بدن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۴ : ای نور چشم عاشقان بنشین به چشم خویشتن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۵ : چشم من شد به نور او روشن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۶ : ایها الطالب چو جای ما و من
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۷ : هرچه بینی در میان انجمن
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۸ : نور او در دیدهٔ بینا ببین
• غزل شمارهٔ ۱۲۴۹ : موج دریا را به عین ما ببین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۰ : در جام جهان نما جهان بین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۱ : چشم بگشا و جمال او ببین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۲ : با تو گویم روی بی چون چو ببین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۳ : بندگانه گفتم ای سلطان گدای خود ببین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۴ : جامیم و شراب این عجب بین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۵ : باده می نوش و جام را می بین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۶ : هرچه بینی به نور او می بین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۷ : آن چنان حضرتی چنین می بین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۸ : نور رویش به چشم او می بین
• غزل شمارهٔ ۱۲۵۹ : آب می جوئی بیا با ما نشین
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۰ : ذوق ما داری بیا با ما نشین
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۱ : خوش بیا با ما درین دریا نشین
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۲ : بر در می فروش خوش بنشین
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۳ : کرمی کن بیا و خوش بنشین
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۴ : چیست عالم سایه بان شمس دین
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۵ : دیگران جانند و جانان شمس دین
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۶ : نور چشم مردمست از دیدهٔ عالم نهان
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۷ : گر گدائی کنی تو از سلطان
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۸ : من به او زنده توئی زنده به جان
• غزل شمارهٔ ۱۲۶۹ : سین انسان گر برافتد از میان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۰ : مست بودی مست رفتی از جهان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۱ : اگر ذوق صفا داری طلب کن خدمت رندان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۲ : حمد تو بینهایت و لطف تو بیکران
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۳ : چه خوش ذوقیست ذوق باده نوشان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۴ : قدمی نه به خلوت یاران
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۵ : جام گیتی نمای ما انسان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۶ : گاه تاریکست و گه روشن سرای این جهان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۷ : جام می عشق تو نوشم به جان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۸ : جام گیتی نما ز ما بستان
• غزل شمارهٔ ۱۲۷۹ : مائیم و جام باده و جانان جاودان
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۰ : وقت سرمستی است مخموری بمان
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۱ : گر خدا خواهی جدا از خود مدان
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۲ : از ما مکن کنار که مائیم در میان
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۳ : دمی در چشم مست ما نظر کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۴ : بیا در چشم مست ما نظر کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۵ : عالم سر آبی و سرابیست نظر کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۶ : ای دل ز جهان ، جهان گذر کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۷ : در چشم پر آب ما نظر کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۸ : ای دل به درخانهٔ جانانه گذر کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۸۹ : خانهٔ دل ز غیر خالی کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۰ : بشنو ای یار و اضطراب مکن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۱ : دور شو ای عقل نادانی مکن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۲ : در صحبت ما همه صفاین
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۳ : دردمندیم و از دوا ایمن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۴ : حال من از آن نرگس مستانه طلب کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۵ : عاشقانه بشنو و خوش پند ما را گوش کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۶ : ما آشنای خویشیم بیگانگی رها کن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۷ : فرصت غنیمتست غنیمت رها مکن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۸ : با همه این سخن توان گفتن
• غزل شمارهٔ ۱۲۹۹ : خادم او را سزد اقلیم شاهی یافتن
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۰ : من عین تو و تو عین وین عینین
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۱ : گر خبری داری از آن و از این
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۲ : زهی چشمی که می بینیم دایم این لقای تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۳ : بیا ای راحت جانم که جان من فدای تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۴ : ای تاج فرق شاه فلک خاک پای تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۵ : شاهان جهان باشند از جان چو گدای تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۶ : بیا ساقی بده جامی که جان من فدای تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۷ : تو سلطانی به حسن امروز و مه رویان گدای تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۸ : ای منور دیدهٔ مردم به نور روی تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۰۹ : ز سودای سر زلفت پریشانم به جان تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۰ : در دیده توئی و دیده ام تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۱ : دل ز جان برگیر و جانان را بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۲ : جان فدا کن وصل جانان را بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۳ : جو چه می خواهی بیا دریا بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۴ : خوش در آ در بحر ما ما را بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۵ : تشنهٔ آب حیات از ما بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۶ : خوش در آ در بحر ما ما را بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۷ : خوش درآ در بحر ما ما را بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۸ : بگذر از قطره برو دریا بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۱۹ : نقد گنج کنج دل از ما بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۰ : در خرابات مغان ما را بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۱ : معنی اسم اعظم از ما جو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۲ : گوهر دُر یتیم از ما بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۳ : آبرو جوئی بیا از ما بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۴ : ای دل گشایشی ز در عاشقان بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۵ : گنج او در کنج دل ای جان بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۶ : در دل دریا دلی گوهر بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۷ : درد اگر داری دوا از خود بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۸ : بیا گر عشق می ورزی ز ما جانانه ای را جو
• غزل شمارهٔ ۱۳۲۹ : گر ذوق طلب کنی ز ما جو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۰ : ذوق سرمستان ز مخموران مجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۱ : دنیا و آخرت بر رندان به نیم جو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۲ : در ره عاشقی به جان می رو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۳ : خوش برو خوش بنوش خوش می رو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۴ : از بود وجود خود فنا شو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۵ : مستانه ز خویشتن فنا شو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۶ : بقا در عشق اگر خواهی فنا شو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۷ : درین دریا درآ با ما و عین ما به ما میجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۸ : چون مردمک دیدهٔ ما گوشه نشین شو
• غزل شمارهٔ ۱۳۳۹ : تا به کی در خواب باشی یک زمان بیدار شو
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۰ : گفتهٔ عاشقان به جان بشنو
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۱ : آه دلسوز عاشقان بشنو
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۲ : قول ما حق است از حق می شنو
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۳ : عالم منور است به نور جمال او
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۴ : نقشی نبسته ایم به غیر از خیال او
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۵ : آینهٔ جمال او نیست به جز جلال او
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۶ : هوای خویشتن بگذار اگر داری هوای او
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۷ : نوای عالمی بخشی اگر یابی نوای او
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۸ : چشم عالم روشن است از آفتاب روی او
• غزل شمارهٔ ۱۳۴۹ : گوش کن تا بشنوی اسرار او
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۰ : عالم منور است به نور حضور او
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۱ : چشم عالم روشن است از نور او
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۲ : بستیم کمر به خدمت او
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۳ : عاشق ارخواهد حدیث از عشق جانان گو بگو
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۴ : شاهبازی چو نعمت الله کو
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۵ : غیر ما در بحر ما از ما مجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۶ : تا نفرماید بگو بشنو ز من آن را مگو
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۷ : برو ای عقل بس محال مگو
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۸ : جان عاشق نجوید الا هو
• غزل شمارهٔ ۱۳۵۹ : به هرحسنی که می بینم جمالش می نماید رو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۰ : دو سخن می شنو یکی می گو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۱ : این و آن در آرزوی او و او
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۲ : چشمی که ندیده نور آن رو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۳ : در دو عالم یکست مثلش کو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۴ : این دوئی از چه خاست از من و تو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۵ : بود ما پیدا شده از بود او
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۶ : به وجود او یکی بود نه دو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۷ : تا قیامت ترک جام می مگو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۸ : شد روان آب حیات ما به جو
• غزل شمارهٔ ۱۳۶۹ : این چشم تو دایم مدام آب روان دارد بجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۰ : عمر بر باد می رود بی او
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۱ : کهنه است این شراب و جامش نو
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۲ : می فراوان است اینجا جام کو
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۳ : ذوق سرمستان ز مخموران مجو
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۴ : جز یکی نیست در جهان دو مگو
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۵ : ما خیالیم در حقیقت او
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۶ : هرچه گوئی به عشق او می گو
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۷ : عارفانه بیا و خوش می گو
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۸ : آینه بردار تا ببینی در او
• غزل شمارهٔ ۱۳۷۹ : در محیط عشق او جز ما نبو
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۰ : حضور یار بی اغیار خوش بو
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۱ : رند و جام شراب خوش خوش بو
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۲ : آفتاب حسن او عالم منور ساخته
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۳ : عشق او خوش آتشی افروخته
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۴ : عشق او شمع خوشی افروخته
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۵ : خوش نقش خیالی است که بستیم به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۶ : نور رویش پرتوی بر ماهتاب انداخته
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۷ : نور رویش دیدهٔ مردم منور ساخته
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۸ : پادشاهی با گدائی ساخته
• غزل شمارهٔ ۱۳۸۹ : عشق او خوش آتشی افروخته
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۰ : بر همه ذرات عالم آفتابی تافته
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۱ : عقل در کوی عشق سرگشته
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۲ : عمریست تا دل من با بیدلان نشسته
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۳ : نقش خیال رویش برآب دیده بسته
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۴ : تا ببیند روی خود در آینه
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۵ : آفتابی تافته بر آینه
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۶ : همچو ما کیست در جهان تشنه
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۷ : تا خیال روی خوبش دیده ام در آینه
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۸ : ساقی بده آن می شبانه
• غزل شمارهٔ ۱۳۹۹ : می و جامیم و جان و جانانه
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۰ : درآمد ترک سرمستی که غارت می کند خانه
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۱ : درآ در مجلس رندان ببین این ذوق مستانه
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۲ : عشق را خود حجاب باشد نه
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۳ : در دو عالم جز یکی دانیم نه
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۴ : جان ز جانان دریغ دارم نه
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۵ : تا نقش خیال تو نگاریم به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۶ : دیده تا نور روی او دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۷ : ما نقش خیال تو نگاریم به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۸ : می نگارد نگار بر دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۰۹ : توئی که راحت جانی و دیده را دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۰ : به نور دیده دیدم نور دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۱ : ما نقش خیال تو نگاریم به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۲ : خیالش نقش می بندم به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۳ : خیالش نقش می بندد به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۴ : خوش نقش خیالیست که بستیم به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۵ : ما نقش خیال تو کشیدیم به دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۶ : خیالش نقش می بندد بهه دیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۷ : من روح نازنینم از کالبد رمیده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۸ : از همه آئینه پیدا آمده
• غزل شمارهٔ ۱۴۱۹ : سایه و همسایه پیدا آمده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۰ : در شهادت شاهدی از غیب بی عیب آمده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۱ : در مظهر مطهر مظهر ظهور کرده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۲ : لطفش کرم نموده میخانه دام کرده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۳ : آن کیست کلای کج نهاده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۴ : جنت المأوای ما خلوتسرای میکده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۵ : نوریست به چشم ما نموده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۶ : در آینه عشق او نموده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۷ : چشم نابینای ما از او بینا شده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۸ : حسن او در آینه پیدا شده
• غزل شمارهٔ ۱۴۲۹ : دیدهٔ دل از تو منور شده
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۰ : دیده صبح از تو منور شده
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۱ : جز یکی نیست بیائید که گوئیم همه
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۲ : فارغ است این ساقی ما از همه
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۳ : از همه پنهان و پیدا از همه
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۴ : برافشان کلاله ز روی چو لاله
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۵ : جانی که از تو نازد زیبا بود همیشه
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۶ : به خدا تا ز خود شدم آگاه
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۷ : هر بنده که سوی شه برد راه
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۸ : راهیم و رهنمائیم هم رهرویم و همراه
• غزل شمارهٔ ۱۴۳۹ : صورتا چاکر است و معنی شاه
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۰ : حزنی آمد به نزدم صبحگاه
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۱ : دل ز ما کردی بری یعنی که چه
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۲ : سروری خواهی بیا و سر بنه
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۳ : برو ای عقل و پند مست مده
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۴ : دامن عاشقان ز دست مده
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۵ : بیا ای ساقی مستان و جام می به مستان ده
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۶ : می عشقش به شیر مردان ده
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۷ : بیا ساقی و جام می به ما ده
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۸ : ساقی قدحی شراب در ده
• غزل شمارهٔ ۱۴۴۹ : چنین دیوان که ما داریم از دیوان دیوان به
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۰ : دولتت را که هست پاینده
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۱ : گر به خانه روی و در بندی
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۲ : درد می‌کش که تا دوا یابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۳ : در آ در بحر ما با ما که عین ما به ما بینی
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۴ : وه چه حسن است اینکه پیدا کرده ای
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۵ : نرگست را باز سرخوش کرده ای
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۶ : می حلالت باد اگر در بزم رندان خورده ای
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۷ : عشق تو گنجی و دل ویرانه ای
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۸ : خرمنی گندم نگر در دانه ای
• غزل شمارهٔ ۱۴۵۹ : نیک سیاح جهان گردیده ای
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۰ : به چشم مست ما نگر که نور روی او بینی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۱ : ای که می گوئی که هستم از منی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۲ : بیا بر چشم ما بنشین که خوش آب روان بینی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۳ : گفتم که نقش رویت گفتا در آب بینی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۴ : عالمی صورتست و او معنی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۵ : شاه عالم گداست تا دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۶ : غیر حق باطلست تا دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۷ : همه تقدیر اوست تا دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۸ : هر چه هست آن یکی است تا دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۶۹ : در وجود او یکی است تا دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۰ : همه عین همند تا دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۱ : در هوای دنیای دون دنی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۲ : ما آن تو ایم ، آن تو دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۳ : بی عشق مباش یک زمانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۴ : تنها نه منم عاشق تو بلکه جهانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۵ : نعمت الله نمی شود فانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۶ : حرف جام شراب اگر دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۷ : خواه نباتی و خواه حیوانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۸ : مرنجان جان باقی را برای این تن فانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۷۹ : گر چه آب حیات را مانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۰ : زهی عقل و زهی دانش که تو خود را نمی دانی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۱ : ای درد تو درمان من جان منی تو یا تنی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۲ : هر زمان خاطر مرا شکنی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۳ : هرکه از ذوق خبر دارد و داند سخنی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۴ : دنیا حکایتیست حکایت چه می کنی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۵ : ای خواجه در حجابی از خود صفا نیابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۶ : بی درد دلی دوا نیابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۷ : بی درد دلی دوا نیابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۸ : چو یارم دلبر دیگر نیابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۸۹ : خبری گر ز حال ما یابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۰ : گر ز صاحبنظر نظر یابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۱ : هر ذره ای ز عالم بنموده آفتابی
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۲ : حال او از بشر چه می پرسی
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۳ : هنر از بی هنر چه می پرسی
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۴ : در پی عشق روان شو که به جائی برسی
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۵ : عاقلی و نام عاشق می بری
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۶ : زر به باران ده که تا جان را بری
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۷ : گر به دلبر دل سپاری دل بری
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۸ : دل به دلبر گر سپاری دل بری
• غزل شمارهٔ ۱۴۹۹ : درویش فقیریم و نخواهیم امیری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۰ : جان چه باشد گر نباشد عاشق جان پروری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۱ : گذری کن به سوی ما گذری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۲ : جز خیال تو درین دیده نگنجد دگری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۳ : گر چه میری در این جهان میری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۴ : مرید پیر خمارم که دارد این چنین پیری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۵ : ز سودای جهان بگذر اگر سودای ما داری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۶ : جام ساقی پر مئی آری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۷ : عشق جانان اگر به جان داری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۸ : یاریست یار یاران یاری چگونه یاری
• غزل شمارهٔ ۱۵۰۹ : یار با ما نمی کنی یاری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۰ : تخم نیک و بدی که می کاری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۱ : سخن یار بشنو از یاری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۲ : آمد به درت جان عزیز از سر یاری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۳ : عمر ضایع مکن به بیکاری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۴ : در خرابات مجو همچو من میخواری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۵ : خواه در خواب و خواه بیداری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۶ : جان و جانان توئی چه پنداری
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۷ : ماه من امشب برآمد خوش خوشی
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۸ : ز من توحید می پرسی جوابت چیست خاموشی
• غزل شمارهٔ ۱۵۱۹ : بر تخت دلم نشسته شاهی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۰ : درآمد از درم خوش پادشاهی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۱ : در آ در خلوت خاص الهی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۲ : کرم بنگر که الطاف الهی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۳ : دوش در خواب دیده ام شاهی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۴ : آئینهٔ حضرت الهی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۵ : از دوئی بگذر که تا یابی یکی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۶ : نیست مرا در نظر در دو جهان جز یکی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۷ : هان برسان به گوش او پیک صبا جکی جکی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۸ : ای در میان جانها از ما کنار تا کی
• غزل شمارهٔ ۱۵۲۹ : هر مرده که شد به جام می حی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۰ : عالم جامست و فیض او می
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۱ : مجلس عشق است و ما سرمست می
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۲ : متناهی شود به تو همه شی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۳ : توئی جانا که عین هر وجودی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۴ : اگر نه درد او بودی دوای دل که فرمودی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۵ : گر آینه عین او نبودی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۶ : درد عشقش اگر به جان بردی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۷ : گاهی به غم و گهی به شادی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۸ : ای ترک نیم مست به یغما خوش آمدی
• غزل شمارهٔ ۱۵۳۹ : تا به کی گرد این جهان گردی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۰ : از جرعهٔ جام لایزالی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۱ : خراباتست و رندان لاابالی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۲ : ای از جمال رویت نقش جهان خیالی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۳ : جمالش دیده ام در هر خیالی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۴ : به حق آل محمد به نور پاک علی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۵ : نعمت الله ماست پیر ولی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۶ : دارم از عشق درد دل خیلی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۷ : ای که هستی محب آل علی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۸ : گفتهٔ عشاق می خوانم بلی
• غزل شمارهٔ ۱۵۴۹ : عشقبازی می کنم آری بلی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۰ : ترک مستم می پرستم یللی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۱ : تن رهاکن در طریق عاشقی تا جان شوی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۲ : تن فداکن تا همه تن جان شوی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۳ : دل به دلبر گر دهی دلبر شوی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۴ : دل به دریا ده که تا دریا شوی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۵ : هر زمانی بر آهکی گروی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۶ : ای عشق بیا که خوش بلائی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۷ : دلم بگرفت از این زهد ریائی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۸ : دل به دریا ده که دریادل شوی
• غزل شمارهٔ ۱۵۵۹ : برو ای خواجهٔ عاقل از این دنیا چه می جوئی
• غزل شمارهٔ ۱۵۶۰ : گر جلال و جمال می جوئی
• غزل شمارهٔ ۱۵۶۱ : از برای خدا بیا ساقی
• غزل شمارهٔ ۱۵۶۲ : آمد آن ساقی سرمست و به دستش جامی
• غزل شمارهٔ ۱۵۶۳ : بر سر ما اگر نهی قدمی
• غزل شمارهٔ ۱۵۶۴ : ای که هستی به علم برهانی