بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | |
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (١)قسم مىخورم به روز قيامت. | 75:1 |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (٢)و قسم مىخورم به نفس ملامتگر. | 75:2 |
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (٣)آيا آدمى مىپندارد كه ما استخوانهايش را گرد نخواهيم آورد؟ | 75:3 |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (٤)آرى، ما قادر هستيم كه سر انگشتهايش را برابر كنيم. | 75:4 |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (٥)بلكه آدمى مىخواهد كه در آينده نيز به كارهاى ناشايست پردازد. | 75:5 |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (٦)مىپرسد: روز قيامت چه وقت خواهد بود؟ | 75:6 |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (٧)روزى كه چشمها خيره شود، | 75:7 |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (٨)و ماه تيره شود، | 75:8 |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (٩)و آفتاب و ماه در يك جاى گرد آيند. | 75:9 |
يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (١٠)انسان در آن روز مىگويد: راه گريز كجاست؟ | 75:10 |
كَلَّا لَا وَزَرَ (١١)هرگز، پناهگاهى نيست. | 75:11 |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (١٢)قرارگاه همه در اين روز نزد پروردگار توست. | 75:12 |
يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (١٣)در اين روز آدمى را از هر چه پيشاپيش فرستاده و بعد از خويش گذاشته است خبر مىدهند. | 75:13 |
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (١٤)بلكه آدمى خويشتن خويش را نيك مىشناسد، | 75:14 |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (١٥)هر چند به زبان عذرها آورد. | 75:15 |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (١٦)به تعجيل زبان به خواندن قرآن مجنبان، | 75:16 |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (١٧)كه گردآوردن و خواندنش بر عهده ماست. | 75:17 |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (١٨)چون خوانديمش، تو آن خواندن را پيروى كن. | 75:18 |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (١٩)سپس بيان آن بر عهده ماست. | 75:19 |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (٢٠)آرى، شما اين جهان زودگذر را دوست مىداريد، | 75:20 |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (٢١)و آخرت را فرو مىگذاريد. | 75:21 |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ (٢٢)در آن روز چهرههايى هست زيبا و درخشان، | 75:22 |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (٢٣)كه سوى پروردگارشان نظر مىكنند؛ | 75:23 |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (٢٤)و چهرههايى هست عبوس و ترش، | 75:24 |
تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (٢٥)كه مىداند آن عذاب كمرشكن بر او فرود آيد. | 75:25 |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (٢٦)آرى، چون جان به گلوگاه رسد، | 75:26 |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (٢٧)و گفته شود كه چه كسى است كه افسون بخواند؟ | 75:27 |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (٢٨)و يقين كند كه زمان جدايى فرا رسيده، | 75:28 |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (٢٩)و ساقهاى پا در هم پيچيده شوند، | 75:29 |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (٣٠)آن روز روز راندنش به سوى پروردگار توست. | 75:30 |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (٣١)نه تصديق كرده است و نه نماز گزارده است. | 75:31 |
وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (٣٢)اما تكذيب كرده و اعراض كرده است. | 75:32 |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (٣٣)آنگاه خرامان نزد كسانش رفته است. | 75:33 |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (٣٤)واى بر تو، پس واى بر تو. | 75:34 |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (٣٥)باز هم واى بر تو، پس واى بر تو. | 75:35 |
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى (٣٦)آيا انسان مىپندارد كه او را به حال خود واگذاشتهاند؟ | 75:36 |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ (٣٧)آيا او نطفهاى از منى كه در رحمى ريخته شده، نبوده است؟ | 75:37 |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (٣٨)سپس لختهاى خون؟ آنگاه به اندام درستش بيافريد. | 75:38 |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (٣٩)و آنها را دو صنف كرد: نر و ماده. | 75:39 |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (٤٠)آيا خداوند قادر نيست كه مردگان را زنده سازد؟ | 75:40 |