دل در ازل آمد آشیان غم تو
جان تا به ابد بود مکان غم تو
من جان و دل خویش از آن دارم دوست
کین داغ تو دارد آن نشان غم تو
< رباعی شمارۀ ۱۵۸
رباعی شمارۀ ۱۵۶ >
