می که نفع است درو در خوردست
گرچه بیش از همه بدنام و دنی است
خار کو ما در گلبرگ طری است
ز آنچه آزار کند سوختنی است
< قطعه شمارهٔ ۲۷
قطعه شمارهٔ ۲۵ >
