کنار حرص الا پر کجا توانی کرد
تو از طمع که سه حرف میان تهی افتاد
عزیز من در درویشی و قناعت زن
که خواری از طمع و عزت از قناعت زاد
< قطعه شمارهٔ ۴۵
قطعه شمارهٔ ۴۳ >
