ای یاد حضرتت چو قدح مایه نشاط
طبع جهان به خرمی دولت تو شاد
آن لفظ وعدهای که پی آن محقرست
حاشا که از ضمیر منیرت رود زیاد
< قطعه شمارهٔ ۴۷
قطعه شمارهٔ ۴۵ >