صد را نوکرانت ز برو زیر شدند
وز پهلوی اقبال تو ادبیر شدند
مردم همه از گرسنگی بر در تو
مردند و ز جان خویش سیر شدند
< قطعه شمارهٔ ۷۴
قطعه شمارهٔ ۷۲ >
