خورده بودم غصه بسیار و طبعم بسته بود
داد حبی مسلهم فرزند مردود حبش
تا به هر مجلس که بنشینم روانی میرویم
بر سر و بر سبلت و بر ریش مردود حبش
< قطعه شمارهٔ ۱۱۰
قطعه شمارهٔ ۱۰۸ >
