با منعم خود برون منه پای ز راه
عصیان ولی نعم گناهست گناه
در منعم خود که او دواتست، چو کلک
بگشاد زبان او سیه گشت سیاه
< رباعی شمارهٔ ۲۲
رباعی شمارهٔ ۲۰ >
