صد بار بگفتم به غلامان درت
تا آینه دیگر نگذارند برت
ترسم که ببینی رخ همچون قمرت
کس باز نیاید دگر اندر نظرت
< رباعی شمارهٔ ۸
رباعی شمارهٔ ۶ >
