آن یار که عهد دوستاری بشکست
میرفت و منش گرفته دامان در دست
میگفت دگرباره به خوابم بینی
پنداشت که بعد از آن مرا خوابی هست
< رباعی شمارهٔ ۹
رباعی شمارهٔ ۷ >
