هر وقت که بر من آن پسر میگذرد
دانی که ز شوقم چه به سر میگذرد؟
گو هر سخن تلخ که خواهی فرمای
آخر به دهان چون شکر میگذرد
< رباعی شمارهٔ ۳۸
رباعی شمارهٔ ۳۶ >
