ای پای شرف بر سر افلاک زده
وی دم همه از خلعت لولاک زده
و آنگه به سرانگشت ارادت، یک شب
درع قصب ماه فلک چاک زده
< رباعی شمارهٔ ۱۵۱
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ >
