هجران تو دوش چون به من درنگریست
بنشست و به هایهای بر من بگریست
گریان بر وصل شد که تدبیرم چیست
تا چند به جان دیگران خواهی زیست
< رباعی شمارهٔ ۶۶
رباعی شمارهٔ ۶۴ >
