دلبر چو دلم به عشوه بربود برفت
غمهای مرا به غمزه بفزود برفت
بس دیر به دست آمد و بس زود برفت
آتش به من اندر زد و چون دود برفت
< رباعی شمارهٔ ۹۱
رباعی شمارهٔ ۸۹ >
