عاقل چو به حاصل جهان درنگرد
خشک و تر آسمان به یک جو نخرد
کو هرچه دهد یا که بیارد ببرد
حاشا چو سگی که قی کند خود بخورد
< رباعی شمارهٔ ۱۱۵
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ >
