چندان که مرا دلبر من رنجاند
گر هیچ کسی نداند ایزد داند
یک دم زدن از پای فرو ننشیند
تا بر سر آب و آتشم ننشاند
< رباعی شمارهٔ ۱۶۱
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ >
