یکباره مرا بلایت از پای نشاند
بر یک یک مویم آب رنجوری ماند
چون سیم و زرم بر آتش تیز گداخت
وان سیم و زری که بود بر خاک فشاند
< رباعی شمارهٔ ۱۶۲
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ >
