یاران به جهان چشم چو گل بگشادند
هر یک دو سه روز رنگ و بویی دادند
چون راست که بر بهار دل بنهادند
ازبار یگان یگان فرو افتادند
< رباعی شمارهٔ ۱۷۲
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ >
