بینم دل خویش گر دهانت اندیشم
یابم تن خویش گر میانت اندیشم
یادم ناید ز سر به جان و سر تو
الا که ز خاک آستانت اندیشم
< رباعی شمارهٔ ۳۱۴
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ >
