ای دل مگذار عمر چون بیخبران
ایمن منشین ز روزگار گذران
تو طاق نهای با تو همان خواهد کرد
ایام که کرد و میکند با دگران
< رباعی شمارهٔ ۳۴۱
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ >
