چون روی حیل نبود پایاب جهان
یکباره ورق بشستم از تاب جهان
گفتم چو مقیم نیست اسباب جهان
خاکش بر سر که خوش خورد آب جهان
< رباعی شمارهٔ ۳۴۵
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ >
